Η ύφεση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι ενδοτικές φωνές στο εσωτερικό μέτωπο

●  Είναι λογικό η Τουρκία να επιδιώκει βελτίωση της εικόνας της στην Δύση. Χρειάζεται βοήθεια, οικονομική και στρατιωτική.
●  Οι κατακτητικοί όμως στόχοι της Τουρκίας προς την Ελλάδα δεν θα αλλάξουν.
●  Η Ελλάδα αντικειμενικά, δεν είναι αδύναμη απέναντι στην Τουρκία.
●  Υπάρχουν όμως ερωτηματικά για τους Έλληνες πολιτικούς.
●  Στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, η Ελλάδα μπορεί να έχει ένα καλύτερο ρόλο, ίσως όπως η Νορβηγία.
✎ Π. Νεάρχου - ΤΟ ΠΑΡΟΝ

 ❗  ... ο "ενδοτισμός" μπορεί να είναι πολύ ήπιος χαρακτηρισμός (βλ. σχόλια)

Περίληψη

• Είναι λογικό να προβληματίζεται κανείς για την αλλαγή στάσεως της Τουρκίας προς την Ελλάδα. Η αλλαγή αυτή έχει τους λόγους της:
• Τους πρόσφατους σεισμούς.
• Τις επερχόμενες εκλογές.
• Την κατάσταση των Τουρκο-Αμερικανικών σχέσεων.

• Η Τουρκία χρειάζεται:
• Οικονομική βοήθεια από ΗΠΑ και ΕΕ
• Το πρόγραμμα των F-16.

• Η εικόνα εξομάλυνσης, βοηθά την Άγκυρα, αλλά το ερώτημα είναι αν αυτή η αλλαγή στάσης μπορεί να είναι βαθύτερη και μονιμότερη. 
• Τα θέματα που προκαλούν την ένταση με την Ελλάδα είναι:
•  Το casus belli για να μην επεκταθούν σε 12 μίλια τα Ελληνικά χωρικά ύδατα
• Οι διεκδικήσεις για τη «Γαλάζια Πατρίδα», και η θεωρία ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
• Ο αφοπλισμός των νήσων του Αν. Αιγαίου.
• Οι βλέψεις στην Θράκη.
• Η πολιτική στην Κύπρο.
• Οι νησίδες απροσδιορίστου κυριαρχίας στο Αιγαίο.
•  Θέματα αεροπορικού και ναυτικού ελέγχου

• Η Ελλάδα αποδέχεται μόνο οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, βάσει του διεθνούς δικαίου. Η Τουρκία θέλει παζάρι και μοιρασιά σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο.

• Η Τουρκία έχει στρατηγική για να το επιτύχει:
• Απόκτηση αεροναυτικής υπεροπλίας.
• Δημιουργία "ειρηνικών" τετελεσμένων.

• Η Τουρκία έχει δύο ερείσματα:
• Την Τουρκική πολεμική βιομηχανία.
• Την Ελληνική πολιτική.

• Η Τουρκική πολιτική στον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων δέχθηκε δύο πλήγματα:
• Την ακύρωση του προγράμματος των F-35 (λόγω της προμήθειας των S-400).
• Την δέσμευση στην απόκτηση - αναβάθμιση των F-16.

• Είναι λογικό η Άγκυρα να επιδιώξει βελτίωση σχέσεων με τη Δύση. Προσωρινά όμως γιατί οι αξιώσεις της έναντι της Ελλάδας εντάσσονται στο ηγεμονικό όραμα της Τουρκίας που συμμερίζεται όλο το πολιτικό φάσμα της Τουρκίας.
• Υπάρχει, βεβαίως, το ανησυχητικό ερώτημα ενδεχομένης «μεγάλης διαπραγματεύσεως» μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, με την προσφορά «ανταλλαγμάτων» εις βάρος της Ελλάδας.
• Η Ελλάδα δεν έχει σήμερα ούτε στρατιωτική, ούτε διπλωματική, ούτε οικονομική αδυναμία έναντι της Τουρκίας. 
• Υπάρχει, βεβαίως, το θέμα του Ελληνικού πολιτικού προσωπικού και της ευβουλίας και αποφασιστικότητας του. Συνέβη όμως και άλλες φορές, ενώ η Ελλάδα ήταν σε θέση αεροναυτικής υπεροχής, να επιτρέψει Τουρκική εισβολή, λόγω ολιγοφρένειας και ξένης εξαρτήσεως και επιρροής.
• Η Ελλάδα, μέσα στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή, ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα, μπορεί να κατακτήσει έναν νέο ρόλο και μια νέα προοπτική.
  Η Νορβηγία κέρδισε, το 2022, 231 δισ. ευρώ από τους υδρογονάνθρακές της.
  Η Ελλάδα τους είχε απεμπολήσει.
  Ας κινηθεί τώρα, τουλάχιστον, με πρόγραμμα και αποφασιστικότητα.

Σχόλια:

Υπάρχει σωρεία πληροφοριών, που δείχνει ότι η στάση του "Ελληνικού" πολιτικού προσωπικού, πάει πολύ πιο μακριά από ενδοτισμό, δείχνει εχθρότητα και μίσος προς τον Ελληνικό πληθυσμό.

Σωρεύονται τα γεγονότα, οι δηλώσεις και οι πληροφορίες που δείχνουν ότι η ελληνική πολιτική ελίτ όχι μόνο συνεργάζεται με την Τουρκία, όχι μόνο τους υπερασπίζεται και τους υπακούει, αλλά συστηματικά τα τελευταία χρόνια,
(1) προπαγανδίζει στον Ελληνικό πληθυσμό τις θέσεις και αξιώσεις της Τουρκίας σαν κάτι αποδεκτό και
(2) κάμπτει το φρόνημα, τις ένοπλες δυνάμεις, και τους οικονομικούς πόρους επιβίωσης των Ελλήνων.

Μερικά χαρακτηριστικά θέματα που το περιγράφουν είναι:

• Από το 1996 οι πολιτικοί συνιστούν ψυχραιμία,
  ... λόγω αδράνειας; αποποίησης ευθυνών; ή οδηγούν τα αρνιά στο σφαγείο;
• Μερικοί διατυπώνουν δημόσια (Κ. Γρίβας) ότι το εγχώριο κατεστημένο βοηθάει την Τουρκία
• Τα τελευταία χρόνια, όλοι μαζί. εν χορώ, διαδίδουν ότι η χώρα είναι διχασμένη  με αφορμή συνήθως κάτι μπαχαλάκηδες 
  ... που το βρήκαν άραγε; μήπως εννοούν από την μια μεριά οι πολιτικάντηδες και από την άλλη όλος ο Ελληνικός πληθυσμός;
• Παπαγαλίζουν τις προπαγανδιστικές θέσεις της Τουρκίας, περί μαξιμαλιστικών ελληνικών θέσεων, κλειστών θαλασσών, συνέχειας Καστελορίζου, επήρειας νήσων στην ΑΟΖ, κτλ.
  ... επιδιώκουν την τρώση του ηθικού ως παράγοντα ισχύος των Ελλήνων
• Τα μεγάλα όπλα της Τουρκίας είναι ... οι κυρίαρχες ελληνικές πολιτικές δυνάμεις.
• Η χρήση ατάκτων και η εξαγορά των ελίτ είναι δοκιμασμένες Τουρκικές τακτικές
  ... από τα παλιά τα χρόνια
• Το πολιτικό σύστημα εμφανίζει μια απάθεια και απραξία στα θέματα Εθνικής Άμυνας 
  ... μέχρι και κάποιοι λέγανε "θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία"
• Άλλοι αναρωτιούνται μήπως υπάρχει δωροδοκία 
  ... μια και μάλλον το κάνει η Τουρκία στις ΗΠΑ (Μάικ Φλιν)
• Δείχνουν να στηρίζονται σε φαντασιώσεις για την συνδρομή της Δύσης, την ίδια ώρα που η δύση μας λέει ... βρείτε τα ... και ούτε που καλούν την Ελλάδα σε διασκέψεις για την Λιβύη
• Και τα τηλεοπτικά κανάλια που παίζουν συνέχεια τουρκοσειρές, όπως ακριβώς περιγράφεται στο Στρατηγικό Βάθος του Νταβούτογλου, που τα έχουν αποσύρει ακόμα και οι Αραβικές χώρες 
• Έχουν ξεχάσει τις δηλώσεις της Τουρκίας (2011) ότι αξίζει ένας πόλεμος για τον πλούτο της Μεσογείου ... 7 τρισ υπολογίζουν οι ίδιοι
• Όταν οι ίδιοι οι Τούρκοι (Γιλμάζ 2011) λένε ότι καίνε τα δάση στην Ελλάδα οι έλληνες πολιτικοί το χαρακτηρίζουν
   - αρχικά ακρότητες, αηδίες, θεωρίες συνωμοσίας, χωρίς αποδείξεις,
   - μετά σκοτεινή υπόθεση, τεράστιο, μείζονος σημασίας, βρώμικες επιχειρήσεις,
   - και μετά ζητάνε να προσκομίσουν οι Τούρκοι αποδείξεις, να επιληφθούν τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να κάνει η Τουρκία κατηγορηματική δημόσια δέσμευση, κτλ.

Επιδιώκουν να μειώσουν την αντίσταση του Ελληνικού πληθυσμού, όταν ξένες χώρες θα αρπάζουν τα περιουσιακά στοιχεία των ιδιωτών και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, προς όφελος των δικών τους πολιτών.

Δεν κρύβουν ότι έχουν καταντήσει πια δουλικά των Τούρκων, με μερικές εξαιρέσεις ίσως, που μπορεί να είναι και μόνο για ξεκάρφωμα.

Αυτός που υποχωρεί για να αποφύγει την σύγκρουση, σε κάθε βήμα οπισθοχώρησης:

1. Διευρύνει εις βάρος του την διαφορά ισχύος
    - είτε όσο είναι το βήμα που υποχώρησε ... βλέπε απόσυρση μεραρχίας από την Κύπρο, αφοπλισμός (;) των νήσων του Αιγαίου
    - είτε στο διπλάσιο του βήματος (1 γιατί δεν το έχει πια αυτός, 2 γιατί το έχει ο αντίπαλος) ... βλέπε Ίμια.
2. Ενεργοποιεί τον επόμενο στόχο που έχει θέσει ο εισβολέας ... οι περιβόητες κόκκινες γραμμές που ξεθωριάζουν ... γίνονται ρόζ, και μετά λευκές.

Η κατευναστική πολιτική είναι σίγουρος θάνατος, εκτός αν γίνεται για να προετοιμαστείς.

Αυτός που υποχωρεί για να αποφύγει την σύγκρουση, απλώς την φέρνει πιο κοντά, και με δυσμενέστερους για αυτόν όρους.

Τα δεινά που θα υποστεί κάποιος εάν παραδοθεί είναι πολλαπλάσια των δεινών μιας σύγκρουσης. 

Η ύφεση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι ενδοτικές φωνές στο εσωτερικό μέτωπο

Είναι λογικό να προβληματίζεται κανείς για την παρατηρούμενη αλλαγή στάσεως της Τουρκικής ηγεσίας στις σχέσεις με την Ελλάδα και να αναρωτιέται τόσο για τους λόγους που την υποκινούν όσο και για το αν θα έχει διάρκεια στον χρόνο και απτά αποτελέσματα.

Οι λόγοι που την υποκινούν συνδέονται, προφανώς, πρώτον με την οικονομική καταστροφή που έχει υποστεί η Τουρκία από τους σεισμούς, δεύτερον με τις προσεχείς εκλογές, που δεν είναι πλέον δεδομένες για τον Ερντογάν, και, τρίτον, με την κατάσταση των Τουρκο-Αμερικανικών σχέσεων, σε μια στιγμή που η Τουρκία έχει ανάγκη τις καλές σχέσεις με τη Δύση, για οικονομικούς και στρατηγικούς λόγους.

Η Τουρκία χρειάζεται πρώτ’ απ’ όλα, οικονομική βοήθεια για την αντιμετώπιση της οικονομικής καταστροφής που επέφεραν οι σεισμοί. Ο ρόλος σ’ αυτό των ΗΠΑ και της Ευρώπης είναι αναντικατάστατος. Χρειάζεται, κατά δεύτερο λόγο, αποδέσμευση από το Αμερικανικό Κογκρέσο των F-16. Αγορά 40 νέων F-16 Block 70 και εκσυγχρονισμός των F-16 της Τουρκικής Αεροπορίας σε διαμόρφωση Viper. Το Αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών συμφωνεί στην αποδέσμευσή τους. Το Αμερικανικό όμως Κογκρέσο, μ’ επικεφαλής τον Πρόεδρο της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας γερουσιαστή Μενέντεζ, θέτει όρους, που άπτο­νται των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά και άλλων θεμάτων (ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, Κούρδοι, Ανθρώπινα Δικαιώματα, στάση απέναντι στη Ρωσία).

Η προβολή από την Άγκυρα μιας εικόνας υφέσεως και διαδικασίας εξομαλύνσεως των Ελληνοτουρκικών σχέσεων βοηθά, προφανώς, την Άγκυρα να αλλάξει την εικόνα που εκπέμπει, με την υψηλή ρητορική Ερντογάν και τις επιλογές του στον διεθνή προσανατολισμό της Τουρκίας.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η συγκυριακή βελτίωση των σχέσεων μπορεί να προσλάβει βαθύτερα και μονιμότερα χαρακτηριστικά. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει, προφανώς, να τεθούν τα θέματα που προκαλούν συνεχή ένταση μεταξύ των δύο χωρών.

Τα θέματα όμως αυτά είναι αξιώσεις και διεκδικήσεις της Άγκυρας, εκτός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου. Συγκεκριμένα, είναι

• το Τουρκικό casus belli για να μην επεκταθούν σε 12 μίλια τα Ελληνικά χωρικά ύδατα, όπως η Ελλάδα έχει δικαίωμα να πράξει.
• Οι διεκδικήσεις για τη λεγόμενη «Γαλάζια Πατρίδα», που έχει ως βάση την αυθαίρετη Τουρκική θεωρία ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
• Είναι, κατά τρίτο λόγο, οι Τουρκικές διεκδικήσεις για τον ουσιαστικό αφοπλισμό των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Προσθέτως προς αυτά, είναι επίσης οι Τουρκικές βλέψεις στη Θράκη, η Τουρκική πολιτική στην Κύπρο, οι θεωρίες περί νησίδων στο Αιγαίο, απροσδιορίστου δήθεν κυριαρχίας, και τα θέματα αεροπορικού και ναυτικού ελέγχου.

Το μόνο υπαρκτό και αποδεκτό από την Ελλάδα θέμα είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδος και ΑΟΖ. Η Άγκυρα αρνείται να προσέλθει σε συζήτηση γι’ αυτό, εντός του πλαισίου του διεθνούς θαλασσίου δικαίου. Θέλει πολιτικό παζάρι και «μοιρασιά» οποιουδήποτε πλούτου υπάρχει στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, εκτός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου. Με απλά λόγια, η Ά­γκυρα θέλει να αρπάξει ή να «μοιράσει» αυτά που το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει ως Ελληνική ΑΟΖ.

Ο Ερντογάν είχε συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο για την επίτευξη των στόχων αυτών. Την κατάκτηση αεροναυτικής υπεροπλίας έναντι της Ελλάδος και την «ειρηνική» δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων από θέση υπεροχής και στρατηγικού εκβιασμού. Είχε ως έρεισμα γι’ αυτό την Τουρκική πολεμική βιομηχανία και μαζικούς αεροναυτικούς εξοπλισμούς, με κορωνίδα τη συμμετοχή στην παραγωγή και την προμήθεια 100 F-35.
Είχε επίσης, εκ των πραγμάτων, ως συμπληρωματική ανέλπιστη βοήθεια την ανεδαφική και εκτός τόπου και χρόνου Ελληνική πολιτική της πλήρους απραξίας και αδράνειας στον τομέα των εξοπλισμών για μια ολόκληρη 15ετία.

Η πολιτική Ερντογάν δέχθηκε το πρώτο πλήγμα με την ακύρωση της συμμετοχής της Τουρκίας στο αεροσκάφος F-35, ως αποτέλεσμα της πολυπραγμοσύνης του και της υποτιμήσεως της Αμερικανικής αντιδράσεως στην αγορά του αντιπυραυλικού συστήματος S-400.
Το δεύτερο πλήγμα ήρθε με την άρνηση μέχρι τώρα του Κογκρέσου να αποδεσμεύσει τα F-16 για την Τουρκία, ως αποτέλεσμα της συνολικότερης πολιτικής της αλλά και ειδικότερα της πολιτικής της έναντι της Ελλάδος. Η Τουρκία έχει μεγάλη ανάγκη από τα αεροσκάφη αυτά για να συγκρατήσει την απαξίωση της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και για να αποφύγει μια εναλλακτική λύση, που θα είχε πολλά προβλήματα και θα επιδείνωνε ακόμη περισσότερο τις Τουρ­κο-Αμερικανικές σχέσεις.

Είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι η Άγκυρα, με τα δεδομένα αυτά, μπορεί να επιδιώξει προσωρινή, τουλάχιστον, βελτίωση των σχέσεών της με τη Δύση, με τις καλές υπηρεσίες της Ελλάδος. Δεν μπορεί όμως να αναμένει κανείς ότι θα αναδιπλωθεί από τις αξιώσεις που έχει μέχρι τώρα προβάλει και οι οποίες εντάσσονται στο ηγεμονικό όραμα της μεγάλης Τουρκίας, που το συμμερίζεται, άλλωστε, και το άλλο πολιτικό προσωπικό.
Υπάρχει, βεβαίως, το ανησυχητικό ερώτημα ενδεχομένης «μεγάλης διαπραγματεύσεως» μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, στο παρασκήνιο, για την επιστροφή, υποτίθεται, της Τουρκίας στο Δυτικό «μαντρί», με την προσφορά «ανταλλαγμάτων». Το σενάριο αυτό θα ήταν πιθανότερο με μια εναλλακτική Τουρκική κυβέρνηση; Η Ελλάδα πρέπει να έχει υπ’ όψιν ένα τέτοιο σενάριο και να μην προτρέχει προς κατευθύνσεις που θα μπορούσαν να ευνοήσουν την εφαρμογή τέτοιων σεναρίων.

Η Ελλάδα δεν έχει σήμερα ούτε στρατιωτική, ούτε διπλωματική, ούτε οικονομική αδυναμία έναντι της Τουρκίας. Δεν έχει, επομένως, κανέναν λόγο ούτε να φοβάται την Τουρκία ούτε να συζητά υποχωρήσεις πάνω σε ζωτικά στρατηγικά θέματα, εκτός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου, όπως ζητά η Άγκυρα.

Υπάρχει, βεβαίως, το θέμα του πολιτικού προσωπικού και της ευβουλίας και αποφασιστικότητας του. Συνέβη και άλλες φορές, ενώ η Ελλάδα ήταν σε θέση αεροναυτικής υπεροχής, να επιτρέψει Τουρκική εισβολή, λόγω ολιγοφρένειας και ξένης εξαρτήσεως και επιρροής.

Η Ελλάδα, μέσα στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή, ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα, μπορεί να κατακτήσει έναν νέο ρόλο και μια νέα προοπτική. Η Νορβηγία κέρδισε, το 2022, 231 δισ. ευρώ από τους υδρογονάνθρακές της. Η Ελλάδα τους είχε απεμπολήσει. Ας κινηθεί τώρα, τουλάχιστον, με πρόγραμμα και αποφασιστικότητα.

Πηγή: https://www.paron.gr/2023/04/11/i-yfesi-stis-ellinotoyrkikes-scheseis-kai-oi-endotikes-fones-sto-esoteriko-metopo/

Πηγές:

• Η ύφεση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι ενδοτικές φωνές στο εσωτερικό μέτωπο | ΤΟ ΠΑΡΟΝ
  
• Η [επίπλαστη] ύφεση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι ενδοτικές φωνές στο εσωτερικό | iEpikaira

Λέξεις εντοπισμού: #Τουρκία #Σχόλια