Η οδυνηρή αλήθεια
|
| Stirlitz |
● Η σύγκρουση θα κριθεί πολιτικά, από τον πρωθυπουργό.
● Η πολιτική ηγεσία μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει στην εθνική προσπάθεια, είτε εξελιχθεί ευνοϊκά είτε όχι.
● Είναι πιο βολικό να πιστεύει κανείς ότι φταίνε οι άλλοι, και όχι η δική του ψήφος που διαμορφώνει την πολιτική ηγεσία.
✎ Stirlitz - Capital.gr
Η λανθασμένη αντίληψη
Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι Έλληνες είναι ότι σκέφτονται:- διάφορα σενάρια ελληνοτουρκικού «θερμού επεισοδίου»
- αν μπορούσαν θα το είχαν κάνει,
- θα τους δώσουμε ένα μάθημα
- ποιός είναι στρατιωτικά δυνατότερος ή καλύτερα προετοιμασμένος,
- όχι μόνο μπορούμε να τους αποκρούσουμε αλλά και να αντεπιτεθούμε,
- το Αιγαίο θα γίνει ο τάφος της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας
- η Κωνσταντινούπολη απέχει από τον Έβρο 2,5 ώρες με το Leopard 2
- κτλ.
Δεν θα ακούσετε και δεν θα διαβάσετε ΠΟΤΕ από τα ΜΜΕ την αλήθεια, ότι δηλαδή ένας ενδεχόμενος πόλεμος (οποιασδήποτε κλίμακας) με την Τουρκία δεν θα κριθεί ουσιαστικά στο στρατιωτικό πεδίο αλλά στο πολιτικό, όπως ακριβώς έγινε:
- στην Κύπρο το 1974, και
- στα Ίμια το 1996.
Ο πρωθυπουργός
Στο ελληνικό σύστημα ... ο πρωθυπουργός (και ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ) είναι αυτός
που θα ορίσει το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα διεξαχθεί μία ενδεχόμενη
σύρραξη με την Τουρκία.
Το ζήτημα λοιπόν έγκειται στο πού ορίζει η πολιτική ηγεσία το πολιτικό πλαίσιο της στρατιωτικής της αντίδρασης.
Στην περίπτωση της σημερινής Ελλάδας, δεν γνωρίζουμε την απάντηση. Γνωρίζουμε μόνο τι βρίσκεται εκτός αυτού του πολιτικού πλαισίου.
Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι:
Ουσιαστικά «κόκκινη γραμμή» δεν φαίνεται να υπάρχει, την οποία αν περάσουν οι Τούρκοι θα αντιδράσουμε βίαια , και το γνωρίζουν και οι Τούρκοι αυτό.
Το ζήτημα λοιπόν έγκειται στο πού ορίζει η πολιτική ηγεσία το πολιτικό πλαίσιο της στρατιωτικής της αντίδρασης.
Στην περίπτωση της σημερινής Ελλάδας, δεν γνωρίζουμε την απάντηση. Γνωρίζουμε μόνο τι βρίσκεται εκτός αυτού του πολιτικού πλαισίου.
Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι:
- οι παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων,
- οι υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών ή UAV πάνω από εθνικό έδαφος,
- η διενέργεια σεισμικών ερευνών εντός της υφαλοκρηπίδας μας και
- η αποβίβαση Τούρκων καταδρομέων σε ακατοίκητη βραχονησίδα μας,
Ουσιαστικά «κόκκινη γραμμή» δεν φαίνεται να υπάρχει, την οποία αν περάσουν οι Τούρκοι θα αντιδράσουμε βίαια , και το γνωρίζουν και οι Τούρκοι αυτό.
Μύθος 1 "η σημειακή κρίση"
Η δήλωση «η κρίση δεν θα είναι σημειακή» ακούστηκε από τον ΑΓΕΕΘΑ ... αλλά η επιλογή της κλιμάκωσης της σύρραξης (περί αυτού πρόκειται) είναι καθαρά πολιτική απόφαση.Άλλη βαρύτητα θα είχε αν είχε δηλωθεί από ΥπΕΞ ή ΠΘ, όπως αντίστοιχα οι απειλές που εκτοξεύουν οι Τούρκοι πολιτικοί.
Άσχετα με τα διατιθέμενα όπλα, καμία ελληνική πολιτική ηγεσία δεν θα αποτολμήσει να κλιμακώσει ανεξέλεγκτα μία στρατιωτική κρίση με την Τουρκία. Ακόμα και στην Κύπρο το 1974, η τότε η ελληνική πλευρά επέλεξε να μην κλιμακώσει τη στρατιωτική αντιπαράθεση χτυπώντας απ’ ευθείας την Τουρκία
Μύθος 2: "θα τους κάψουμε"
Πόσο σίγουροι όμως είμαστε ότι θα κάνουμε κάτι τέτοιο αν οι Τούρκοι έχουν αποβιβαστεί σε ελληνικό κατοικημένο νησί και έχουν ως ασπίδα αμάχους;
❓
ή όταν θα κάνουν ναυτικό αποκλεισμό σε νησί, με ασπίδα λαθρομετανάστες, που
θα τους "σώζει" η τουρκική ακτοφυλακή, αποβιβάζοντας ταυτόχρονα δυνάμεις ...
ντυμένους λαθρομετανάστες; πράγμα στο οποίο ασκούνται για χρόνια, και στην
ενδοχώρα.
Η στρατιά του Αιγαίου, έπεται, και κάνει και ετήσιες ασκήσεις.
Εγώ προσωπικά δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Με την πολιτική ηγεσία που έχουμε:
- η κύρια έγνοια μας θα είναι να «καθίσουμε να το συζητήσουμε»
- να αναζητήσουμε τη μεσολάβηση ξένων Δυνάμεων για την εκτόνωση της κρίσης.
-
Την ώρα που θα έχουν ξεκινήσει οι πολεμικές επιχειρήσεις και θα
σκοτώνονται Έλληνες από τα τουρκικά πυρά
... ο Μητσοτάκης δεν θα βρίσκεται στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων για να συντονίζει τη στρατιωτική δράση,
... αλλά θα κάνει απανωτά τηλεφωνήματα σε ξένους «συμμάχους»
... ζητώντας τους να παρέμβουν ή να του πουν τι πρέπει να πράξει.
Μύθος 3 "να γίνουμε Ισραήλ"
Κάποιοι το λένε. Δεν γνωρίζουν ή δεν λένε, ωστόσο, ότι αν το Ισραήλ έχει σήμερα την πιο πειστική στρατιωτική αποτροπή στον κόσμο, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως όποτε χρειάστηκε να πάνε σε πόλεμο οι πολιτικές ηγεσίες του το έπραξαν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και με τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα.Οι Ισραηλινοί είχαν πρωθυπουργούς:
- έναν Νταβίντ Μπεν Γκουριόν το 1948 και το 1956,
- έναν Λεβί Εσκόλ το 1967,
- μία Γκόλντα Μέιρ το 1973, και
- έναν Μεναχέμ Μπέγκιν το 1982
δεν είχαν Μητσοτάκηδες, Καραμανλήδες, Τσίπρες και Σημίτηδες που κυριολεκτικά:
«τους παίρνουν οι κότες το ψωμί απ’ τα χέρια».
Η πολιτική ηγεσία
Η σημερινή πολιτική ηγεσία της Ελλάδας (όπως και όλες οι παλαιότερες μετά τη Μεταπολίτευση) δεν σκαμπάζει γρι από πόλεμο, ούτε έχει ασκηθεί ποτέ στη διαχείριση στρατιωτικών κρίσεων.Ακόμη και στην περίπτωση που υπάρξει σύρραξη, η πολιτική ηγεσία μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει στην εθνική προσπάθεια βάζοντας διαρκώς τρικλοποδιές στη στρατιωτική ηγεσία και μην αφήνοντάς την να κάνει τη δουλειά της όσο μπορεί και ξέρει να την κάνει. Αν οι ΕΔ:
- αρχίσουν να χάνουν, ή έτσι φαίνεται έστω και προσωρινά, η πολιτική ηγεσία με την ανικανότητα, την ασχετοσύνη και τη βλακεία της θα κάνει τα πράγματα τρισχειρότερα και θα μας οδηγήσει σε επαίσχυντη ήττα.
- αρχίσουν να πηγαίνουν καλά, η πολιτική ηγεσία με τις άστοχες παρεμβάσεις της είναι βέβαιο ότι θα ακυρώσει το όποιο τακτικό πλεονέκτημά μας και θα αφήσει τη νίκη να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας.
Τα παραμύθια, και τα όπλα
Όποιος θέλει να ακούει ευχολόγια και να πιστεύει παραμύθια ... ας το κάνει.Όποιος νομίζει ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος θα κριθεί από το ποιά και πόσα όπλα έχουμε στις δύο πλευρές, ας συνεχίσει να εντρυφεί στούς αριθμούς και τα τεχνικά χαρακτηριστικά όπλων που στην ουσία δεν λένε απολύτως τίποτα.
Η ευθύνη της ψήφου
Το καταλαβαίνω πως είναι πολύ ενοχλητικό να σκεφτεί κανείς πως την κύρια ευθύνη για μια εθνική ήττα τη φέρει η πολιτική ηγεσία που αναδείχτηκε με τη δική του ψήφο, και ότι συνεπώς φέρει και ο ίδιος προσωπικά μερίδιο ευθύνης για αυτή την ήττα.Είναι πιο βολικό να πιστεύει ότι για όλα φταίνε οι στρατιωτικοί, το ισοζύγιο όπλων μεταξύ των αντιπάλων, οι διεθνείς συγκυρίες, οι παρεμβάσεις των ξένων ή οτιδήποτε άλλο, και ότι η δική του ψήφος δεν παίζει κανέναν ρόλο. Έτσι έχει κανείς τη συνείδησή του ήσυχη και κοιμάται πιο εύκολα τα βράδια.
Stirlitz
Πηγές:
Λέξεις εντοπισμού: #Τουρκία
