Αποστρατικοποίηση νήσων Ελλάδας
● 1964 η Ελλάδα αποστέλλει Μεραρχία στην Κύπρο.
● 1967 η Ελλάδα αποσύρει την Μεραρχία για να αποφύγει την σύγκρουση.
● 1974 η Τουρκία εισβάλλει στην Κύπρο. Η Ελλάδα στα επόμενα έτη ενισχύει τα νησιά.
● 2015-20 η Τουρκία ζητά αποστρατικοποίηση των νησιών ...
● 1967 η Ελλάδα αποσύρει την Μεραρχία για να αποφύγει την σύγκρουση.
● 1974 η Τουρκία εισβάλλει στην Κύπρο. Η Ελλάδα στα επόμενα έτη ενισχύει τα νησιά.
● 2015-20 η Τουρκία ζητά αποστρατικοποίηση των νησιών ...
❗ Αυτός που για να αποφύγει την σύγκρουση είτε αφοπλίζεται οικειοθελώς είτε παραχωρεί:
(1) φέρνει την σύγκρουση πιο κοντά
(2) την κάνει ευκολότερη για τον εισβολέα
(3) με πολύ χειρότερες συνέπειες για τον αμυνόμενο ... και
(4) ενεργοποιεί τον επόμενο στόχο που έχει θέσει ο εισβολέας.
(1) φέρνει την σύγκρουση πιο κοντά
(2) την κάνει ευκολότερη για τον εισβολέα
(3) με πολύ χειρότερες συνέπειες για τον αμυνόμενο ... και
(4) ενεργοποιεί τον επόμενο στόχο που έχει θέσει ο εισβολέας.
Σύνοψη
- 1963 διακοινοτικές ταραχές στην Κύπρο. Ενδεχόμενη τουρκική εισβολή.
- 1964 η Ελλάδα αποστέλλει μια Μεραρχία στην Κύπρο..
- 1967 επεισόδια Κοφίνου, η Ελλάδα αποσύρει την Μεραρχία για να αποφύγει την σύγκρουση.
- 1974 η Τουρκία εισβάλλει στην Κύπρο, καταλαμβάνει το 40%, διατυπώνει απειλή για τα άλλα νησιά, σχηματίζει την στρατιά του Αιγαίου.
- 1974 - 1980 η Ελλάδα οχυρώνει τα νησιά.
- 2015-20 η Τουρκία ζητά αποστρατικοποίηση των νησιών.
Σχόλια:
Σε επανάληψη της εισβολής στην Κύπρο, τώρα η Ελλάδα μπορεί μέσω ... διαπραγματεύσεων ... αμοιβαίων συμβιβασμών ... με κέρδος και για τις δύο πλευρές (καζάν-καζάν) ... βάσει πάντα και του διεθνούς δικαίου ... να αποστρατικοποιήσει τα νησιά.Το διεθνές δίκαιο:
- δεν έχει δεi τις συνέβη σε Ίμβρο - Τένεδο,
- δεν είδε τα Σεπτεμβριανά (1955) στην Κωνσταντινούπολη,
- καταδίκασε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο σε ... "μονιμοποίηση",
- δεν βλέπει την Στρατιά του Αιγαίου,
- δεν έτυχε να ακούσει για το casus belli,
- δεν κοίταξε τους χάρτες που κατέθεσε η Τουρκία στον ΟΗΕ με Λιβύη και Αίγυπτο,
- δεν ασχολείται με την υποστήριξη της Τουρκίας στον ISIS,
- δεν βλέπει την τροφοδοσία όπλων στην Λιβύη, παρόλο το εμπάργκο,
- δεν βλέπει τις φρικαλεότητες της Τουρκίας σε Ιράκ, Συρία, Λιβύη.
Τα παραπάνω είναι ένα καλό δείγμα για όποιον θέλει να αφήσει τον εαυτό του, έρμαιο της Τουρκίας και του διεθνούς δικαίου.
Τέτοια άτομα υπάρχουν ακόμα στην Ελλάδα που συζητούν για το "διεθνές δίκαιο" και αναφέρονται σε
... μαξιμαλιστικές θέσεις, μήκη ακτογραμμών, θαλάσσιες ζώνες, επήρεια των νήσων, διεθνή δικαστήρια, μέτρα εμπιστοσύνης, ... να τα βρούμε, τι θέλετε να κάνουμε πόλεμο ... κτλ.
όταν οι Τουρκία ήδη μεταξύ άλλων έχει στοχοποιήσει 18 συμπλέγματα νήσων (152 νησιά και βραχονησίδες) (Χουλουσί Ακάρ λίστα «EGAYDAAK).
Η αποστολή της Μεραρχίας (1964)
Η "μυστική" άφιξη 8.500 ελλήνων στρατιωτών στην Κύπρο το 1964. Γιατί η "Ειδική Μεραρχία" χαρακτηρίστηκε απο κάποιους ως "μονάδα αυτοκτονίας;" - ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥτον Δεκέμβριο 1963 ξέσπασαν οι διακοινοτικές ταραχές στο νησί και το ενδεχόμενο τουρκικής εισβολής στην Κύπρο ήταν ορατό.
Η Ελλάδα, (ΠΘ: Γ. Παπανδρέου ΥπΕΘΑ Π. Γαρουφαλιάς) έστειλε τον Απρίλιο του 1964 μυστικά στην Κύπρο στρατιωτική δύναμη, γνωστή και ως η «Μεραρχία.»
Οι πρώτοι έφτασαν στις 17 Απριλίου 1964 και η αποστολή ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1964.
Η Μεραρχία αριθμούσε περίπου 8.500 άνδρες (3 Συντάγματα Πεζικού, 2 Μοίρες Καταδρομών και 2 Ίλες Αρμάτων).
Η Μεραρχία αριθμούσε περίπου 8.500 άνδρες (3 Συντάγματα Πεζικού, 2 Μοίρες Καταδρομών και 2 Ίλες Αρμάτων).
Απόσπασμα από το μνημόνιο Γ. Παπανδρέου προς Λίντον Τζόνσον τον 06/1964::
«…το κυπριακό πρόβλημα έπαψε να είναι ελληνοτουρκικό θέμα. Είναι πλέον πρόβλημα ανάμεσα στους δύο κόσμους. Το δίλημμα είναι Νατοποίηση ή Κούβα! ...»
«…το κυπριακό πρόβλημα έπαψε να είναι ελληνοτουρκικό θέμα. Είναι πλέον πρόβλημα ανάμεσα στους δύο κόσμους. Το δίλημμα είναι Νατοποίηση ή Κούβα! ...»
Αποστολή Μεραρχίας
Η αποχώρηση της Μεραρχίας (1967)
Ο γενναίος υπερασπιστής της Λευκωσίας τον Αύγουστο του 1974, αντιστράτηγος Δημήτριος Αλευρομάγειρος, σε επιστολή του στον Φιλελεύθερο, 1/4/2019, καταλογίζοντας στη χούντα βαρύτατες ευθύνες για την καταστροφή της Κύπρου, γράφει μεταξύ άλλων ότι
«η επαίσχυντος αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας» έγινε
«ύστερα από συνεννόηση (της χούντας) με τον Πρόεδρο της Κύπρου Αρχιεπίσκοπο Μακάριο».
Ουδέν αναληθέστερον. Τα γεγονότα έχουν ως εξής:
Τα γεγονότα της Κοφίνου
Στις 15/11/1967 η Εθνική Φρουρά (στρατηγός Γρίβασ) επιτέθηκε εναντίον του τουρκοκυπριακού χωριού Κοφίνου και του τουρκικού τομέα του μεικτού χωριού Άγιος Θεόδωρος, που μαζί με το τουρκοκυπριακό χωριό Μαρί σχημάτιζαν θύλακο, πρόξενο μεγάλων προβλημάτων στην περιοχή.Ο Γρίβας ενήργησε με εντολή της κυπριακής Κυβέρνησης και με την έγκριση του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης της Ελλάδας και του υπουργού Άμυνας, Γρηγορίου Σπαντιδάκη.
Η στρατιωτική επιχείρηση στην Κοφίνου, κατά την οποία σκοτώθηκαν 22 Τούρκοι, προκάλεσε τη θυελλώδη αντίδραση της Τουρκίας, η οποία μεταξύ άλλων απαίτησε την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας και του Γρίβα από την Κύπρο και τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς. Σε περίπτωση άρνησης της Ελλάδας να συμμορφωθεί, η Τουρκία απειλούσε με εισβολή στην Κύπρο και επίθεση στον Έβρο.
Η μεσολάβηση των ΗΠΑ
Για να αποσοβήσει πόλεμο μεταξύ δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον έστειλε στην περιοχή τον Αμερικανό αξιωματούχο Σάιρους Βανς.Αυτός στις 23/11/1967 εγκαινίασε σειρά επαφών με την τουρκική και την ελληνική Κυβέρνηση κάνοντας αρχή από την Άγκυρα. Η Κυβέρνηση που σχηματίστηκε αμέσως μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Κόλια που διόρισε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, με υπουργό Προεδρίας τον ηγέτη του πραξικοπήματος Γεώργιο Παπαδόπουλο, και με τους επίσης στρατιωτικούς πραξικοπηματίες Γρηγόριο Σπαντιδάκη, Στυλιανό Παττακό και Νικόλαο Μακαρέζο σε τρία άλλα νευραλγικά υπουργεία, ανέθεσε τη διαπραγμάτευση με τον Βανς στον Παναγιώτη Πιπινέλη, διαπρεπή διπλωμάτη, έμπιστο του ΝΑΤΟ, που είχε διατελέσει και υπηρεσιακός πρωθυπουργός το 1963. Ο Πιπινέλης, στον οποίο η χούντα στήριξε πολλές ελπίδες ότι θα μπορούσε να τη βγάλει από τη διεθνή απομόνωση και από την εξαιρετικά δύσκολη θέση στην οποία είχε περιέλθει εξαιτίας της κρίσης της Κοφίνου, είχε διοριστεί υπουργός Εξωτερικών στις 20/11/1967.
Η αποφυγή του πολέμου (σχέδιο ΗΠΑ: Χαρτ, Τουρκία: Τσαγκλαγιαγκίλ)
Στο μυαλό του είχε πρυτανεύσει η σκέψη ότι έπρεπε να αποφευχθεί οπωσδήποτε ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος και η διάλυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό, όταν ο Σάιρους Βανς εκόμισε από την Άγκυρα ένα σχέδιο το οποίο είχε επεξεργαστεί ο εκεί Αμερικανός πρέσβης Πάρκερ Χαρτ με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Ιχσάν Τσαγκλαγιαγκίλ και στο οποίο υιοθετούνταν όλες οι τουρκικές απαιτήσεις με ασήμαντα ανταλλάγματα προς την Ελλάδα, ο Πιπινέλης το δέχτηκε.
Η αποδοχή από την Ελλάδα (για να αποφευχθεί η σύγκρουση)
Στις 29/11/1967 το σχέδιο εγκρίθηκε και από την ελληνική Κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη και των τεσσάρων χουντικών στρατιωτικών που μετείχαν σ’ αυτήν. Μόνο ο Σπαντιδάκης πρόβαλε στην αρχή ισχυρές αντιρρήσεις. Αμερικανικά απόρρητα έγγραφα αποκαλύπτουν ότι στην αποδοχή του σχεδίου αποφασιστικό ρόλο έπαιξαν επίσης ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο εγκέφαλος του πραξικοπήματος συνταγματάρχης Παπαδόπουλος.
Σ’ όλο το διάστημα των διαπραγματεύσεων με τον Βανς η ελληνική Κυβέρνηση δεν είχε την παραμικρή διαβούλευση με τον Μακάριο, ούτε ο Μακάριος είχε οποιαδήποτε συνεργασία με την ελληνική Κυβέρνηση.
Ο Μακάριος αρνήθηκε να δεχτεί υποδείξεις του Μπέλτσιερ, Αμερικανού πρέσβη στην Κύπρο, να διευκολύνει την ελληνική Κυβέρνηση να αποσύρει τη Μεραρχία ζητώντας ο ίδιος από αυτή να το πράξει, για να αποφευχθεί εισβολή στην Κύπρο και γενικότερος ελληνοτουρκικός πόλεμος.
(Βλέπε: αντιστράτηγος Πανουργιάς Πανουργιάς, «Κύπρος: Η Αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας – Εθνική Μειοδοσία», σ.54, 57). Επομένως για την απόφαση της απόσυρσης της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο αποκλειστική ευθύνη φέρει η ελληνική Κυβέρνηση και η χούντα, η οποία την ήλεγχε.
Ο Μακάριος αρνήθηκε να δεχτεί υποδείξεις του Μπέλτσιερ, Αμερικανού πρέσβη στην Κύπρο, να διευκολύνει την ελληνική Κυβέρνηση να αποσύρει τη Μεραρχία ζητώντας ο ίδιος από αυτή να το πράξει, για να αποφευχθεί εισβολή στην Κύπρο και γενικότερος ελληνοτουρκικός πόλεμος.
(Βλέπε: αντιστράτηγος Πανουργιάς Πανουργιάς, «Κύπρος: Η Αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας – Εθνική Μειοδοσία», σ.54, 57). Επομένως για την απόφαση της απόσυρσης της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο αποκλειστική ευθύνη φέρει η ελληνική Κυβέρνηση και η χούντα, η οποία την ήλεγχε.
Καταθέτοντας ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων για τον «Φάκελο της Κύπρου» ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Κόλιας και ο ισχυρός άνδρας της χούντας Γεώργιος Παπαδόπουλος υποστήριξαν ότι η απόφαση για απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας λήφθηκε για να αποτραπεί ελληνοτουρκικός πόλεμος και υπό την πίεση των Αμερικανών. Ο Κόλιας μάλιστα υπέδειξε ότι η παρουσία της στην Κύπρο ήταν παράνομη (οι Συμφωνίες Ζυρίχης προνοούσαν την παρουσία μόνο 950 ανδρών της ΕΛΔΥΚ).
Τόσο ο Κόλιας όσο και ο Παπαδόπουλος αμφισβήτησαν την ικανότητα της Μεραρχίας να αποκρούσει ενδεχόμενη τουρκική εισβολή. Σε άλλη περίπτωση ο Πιπινέλης ανάμεσα στις άλλες δικαιολογίες επικαλέστηκε και το δυσβάστακτο οικονομικό βάρος από την παρουσία της Μεραρχίας στην Κύπρο. Ούτε αυτοί ούτε κανείς άλλος από τους υπευθύνους για την ανάκληση της μεραρχίας ισχυρίστηκε ποτέ ότι ο Μακάριος το ζήτησε πριν ή κατά την κρίση της Κοφίνου.
Πληρέστερη ενημέρωση μπορεί να πάρει κάποιος από το βιβλίο μου «Ιστορία του Κυπριακού: Τα Χρόνια μετά την Ανεξαρτησία, 1960 – 2008», σελ. 189 – 201.
Αποχώρηση της Μεραρχίας:
Η εισβολή στην Κύπρο (1974)
Πληροφορίες σε άλλες αναρτήσεις
Λέξεις εντοπισμού: #Κύπρος #Τουρκία #Σχόλια
