Ο πόλεμος της 4ης γενιάς
• Το πεδίο της μάχης είναι στο μυαλό των ανθρώπων (λογική, συναισθήματα, επιθυμίες, φόβοι).
• Καταστρέφουν την λογική, και την αντικαθιστούν με μια σειρά εντυπώσεων εκτός τόπου και χρόνου, κατευθύνοντας τους ανθρώπους εκεί που θέλουν.
• Τα όπλα ενός οικονομικού πολέμου (4ης γενιάς), είναι πιο αποτελεσματικά και κατά πολύ πιο καταστροφικά.
... το πεδίο της μάχης δεν είναι πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά στο εσωτερικό του, στο μυαλό και στα συναισθήματα του
... οι μιλιταριστικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν πλέον μέσω του στρατιωτικού αποικισμού με στόχο την κατοχή μίας περιοχής, αλλά με τον διανοητικό αποικισμό για τον έλεγχο της κοινωνίας της
... ένας αόρατος στρατός προσπαθεί να κυριαρχήσει στη σκέψη σας, στη συμπεριφορά και στα συναισθήματα σας, ληστεύοντας σας ... είναι πόλεμος με στόχο την κατάκτηση του εγκεφάλου σας
... Οι σφαίρες κατευθύνονται στο κεφάλι σου, με στόχο τις αντιφάσεις, τους ενδόμυχους φόβους, τα συναισθήματα, και τις ψυχολογικές ευπάθειες – τα κρυφά και ευάλωτα σημεία του εγκεφάλου
Η θεωρία εμφανίσθηκε για πρώτη φορά το 1989, όταν ο κ. W. Lind μαζί με τέσσερις ακόμη αξιωματικούς του αμερικανικού στρατού δημοσίευσε το ντοκουμέντο:
«Το μεταβαλλόμενο πρόσωπο του πολέμου: στην 4η γενιά»
(The Changing Face of War: Into the 4th Generation).
... Οι σφαίρες των στρατιωτών αντικαθιστώνται από κατάλληλα «σλόγκαν» στα ΜΜΕ, τα οποία δεν καταστρέφουν τα σώματα των ανθρώπων, αλλά διαλύουν την ικανότητα των εγκεφάλων τους να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις – στηρίζοντας τότε τα συμφέροντα των επιτιθεμένων, αντί τα δικά τους!
Ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός μέσω των ΜΜΕ και των καταστροφικών συνθημάτων που προωθούνται έχει δύο στόχους:
... Με καταιγισμό (σόκ και δέος, αντιφάσεις, επιμονή) μηνυμάτων διαλύεται η ανακλαστική σκέψη και τα υποκείμενα παραιτούνται από το να ερμηνεύσουν τα μηνύματα. Έτσι γίνονται καλύτεροι δέκτες μιας σειράς εικόνων και πληροφοριών που έχουν μεγάλη χρονική και τοπική απόσταση από τα πράγματα, ώστε να μην είναι δυνατόν να ελεγχθούν ως προς την αλήθεια τους.
... δεν χειραγωγείται το συνειδητό, αλλά τα συναισθήματα, οι επιθυμίες και οι μη συνειδητοί φόβοι τους – με έναν τρόπο που είναι σχεδόν αδύνατον να αμυνθούν οι περισσότεροι, ειδικά οι λιγότερο μορφωμένοι.
... Οι ψυχολογικοί πολεμιστές δεν θέλουν οι άνθρωποι να σκέφτονται και να αναλύουν τις «πληροφορίες» που τους δίνουν – αλλά να τις καταναλώνουν «ωμές», χωρίς να τις συνδέουν (συνδυάζουν) μεταξύ τους.
... όλοι όσοι τυχόν δεν «προσβάλλονται»,
Λέξεις εντοπισμού:
• Καταστρέφουν την λογική, και την αντικαθιστούν με μια σειρά εντυπώσεων εκτός τόπου και χρόνου, κατευθύνοντας τους ανθρώπους εκεί που θέλουν.
• Τα όπλα ενός οικονομικού πολέμου (4ης γενιάς), είναι πιο αποτελεσματικά και κατά πολύ πιο καταστροφικά.
... το πεδίο της μάχης δεν είναι πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά στο εσωτερικό του, στο μυαλό και στα συναισθήματα του
... οι μιλιταριστικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν πλέον μέσω του στρατιωτικού αποικισμού με στόχο την κατοχή μίας περιοχής, αλλά με τον διανοητικό αποικισμό για τον έλεγχο της κοινωνίας της
... ένας αόρατος στρατός προσπαθεί να κυριαρχήσει στη σκέψη σας, στη συμπεριφορά και στα συναισθήματα σας, ληστεύοντας σας ... είναι πόλεμος με στόχο την κατάκτηση του εγκεφάλου σας
... Οι σφαίρες κατευθύνονται στο κεφάλι σου, με στόχο τις αντιφάσεις, τους ενδόμυχους φόβους, τα συναισθήματα, και τις ψυχολογικές ευπάθειες – τα κρυφά και ευάλωτα σημεία του εγκεφάλου
Η θεωρία εμφανίσθηκε για πρώτη φορά το 1989, όταν ο κ. W. Lind μαζί με τέσσερις ακόμη αξιωματικούς του αμερικανικού στρατού δημοσίευσε το ντοκουμέντο:
«Το μεταβαλλόμενο πρόσωπο του πολέμου: στην 4η γενιά»
(The Changing Face of War: Into the 4th Generation).
... Οι σφαίρες των στρατιωτών αντικαθιστώνται από κατάλληλα «σλόγκαν» στα ΜΜΕ, τα οποία δεν καταστρέφουν τα σώματα των ανθρώπων, αλλά διαλύουν την ικανότητα των εγκεφάλων τους να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις – στηρίζοντας τότε τα συμφέροντα των επιτιθεμένων, αντί τα δικά τους!
Ο επικοινωνιακός βομβαρδισμός μέσω των ΜΜΕ και των καταστροφικών συνθημάτων που προωθούνται έχει δύο στόχους:
- την «αποτέφρωση» της ανακλαστικής σκέψης (=πληροφόρηση, επεξεργασία των πληροφοριών, σύνθεση)
- την αντικατάσταση της από μία διαδοχική σειρά εικόνων εκτός του χώρου και του χρόνου, που κατευθύνουν την ανθρώπινη συμπεριφορά
... Με καταιγισμό (σόκ και δέος, αντιφάσεις, επιμονή) μηνυμάτων διαλύεται η ανακλαστική σκέψη και τα υποκείμενα παραιτούνται από το να ερμηνεύσουν τα μηνύματα. Έτσι γίνονται καλύτεροι δέκτες μιας σειράς εικόνων και πληροφοριών που έχουν μεγάλη χρονική και τοπική απόσταση από τα πράγματα, ώστε να μην είναι δυνατόν να ελεγχθούν ως προς την αλήθεια τους.
... δεν χειραγωγείται το συνειδητό, αλλά τα συναισθήματα, οι επιθυμίες και οι μη συνειδητοί φόβοι τους – με έναν τρόπο που είναι σχεδόν αδύνατον να αμυνθούν οι περισσότεροι, ειδικά οι λιγότερο μορφωμένοι.
... Οι ψυχολογικοί πολεμιστές δεν θέλουν οι άνθρωποι να σκέφτονται και να αναλύουν τις «πληροφορίες» που τους δίνουν – αλλά να τις καταναλώνουν «ωμές», χωρίς να τις συνδέουν (συνδυάζουν) μεταξύ τους.
... όλοι όσοι τυχόν δεν «προσβάλλονται»,
- περιθωριοποιούνται ως οπαδοί θεωριών συνωμοσίας, φαντασιόπληκτοι, ανόητοι κοκ.
- όταν αντιδρούν ενεργητικά και θέλουν να ενημερώσουν τους συνανθρώπους τους, γίνονται στόχος επιθέσεων – όπως για παράδειγμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αγενή σχόλια, με βρώμικες εκφράσεις, με προσβλητικές κριτικές κοκ.
- Οι «επαναστάσεις», αντικαθίστανται από αυτές του πληκτρολογίου – μέσω των οποίων οι μάζες εκτονώνονται, χωρίς να δημιουργούν προβλήματα στη «νέα τάξη πραγμάτων».
Σε ένα στρατιωτικό πόλεμο η ηττημένη χώρα έχει απώλειες οικονομικές, υλικές και έμψυχες. εγκαθίστανται οι δυνάμεις κατοχής, ορίζεται μία κυβέρνηση δωσίλογων, λεηλατούνται οι πόροι της, φορολογείται από τους εισβολείς, βασανίζονται οι Πολίτες της, επικρατούν συνθήκες υπογεννητικότητας, μετανάστευσης κοκ.
Όταν η χώρα χάσει ένα στρατιωτικό πόλεμο, όλα συμβαίνουν χωρίς τη συμφωνία του πληθυσμού, δημιουργούνται ομάδες αντίστασης, και γίνονται προσπάθεις ανάκτησης ελευθερίας και εθνικής κυριαρχίας. Εάν η κατάσταση αναστραφεί η χώρα ανακτά μεγάλο μέρος από όσα είχε, και αποζημιώνεται, διότι η συμπεριφορά του στρατιωτικού κατακτητή ευρίσκεται εκτός των κανόνων του διεθνούς Δικαίου
Σε ένα οικονομικό πόλεμο στη χώρα που ηττάται οι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να χρειαστεί να σκοτωθούν, τα κτίρια ερημώνουν λόγω των μαζικών χρεοκοπιών, καθώς επίσης της οικονομικής αδυναμίας του πληθυσμού, οι υποδομές καταστρέφονται σταδιακά, οι δυνάμεις κατοχής στο εσωτερικό της, λιγότερες και με πολύ χαμηλότερο κόστος, η κυβέρνηση της «αναγκάζεται» να λειτουργεί ενδοτικά, λεηλατείται η ιδιωτική και η δημόσια περιουσία της, φορολογείται, βασανίζονται οικονομικά οι Πολίτες της, υπάρχει υπογεννητικότητα, κλιμακώνεται η μετανάστευση κοκ.
Η οικονομικά ηττημένη χώρα όμως αναγκάζεται να συμφωνεί με την κατοχή της, η υφαρπαγή και η εξαθλίωση της διενεργούνται σταδιακά (κυλιόμενη πτώχευση), ενώ όλα όσα υπογράφουν οι πολιτικοί της είναι δεσμευτικά και εντός των κανόνων του διεθνούς δικαίου – οπότε δεν θεωρείται κατακτημένη, αλλά ότι πληρώνει δίκαια τα λάθη και τις παραλείψεις της, αφού με δική της επιλογή χρεώθηκε. Φυσικά ο δανειστής προστατεύεται από τους διεθνείς νόμους – ενώ τυπικά δεν υφαρπάζει, αλλά είτε κατάσχει ότι είναι χρεωμένο για να εξοφληθεί, είτε εξαγοράζει άλλα περιουσιακά στοιχεία του ηττημένου, ελεύθερα χρεών, στις εξευτελιστικές τιμές βέβαια που έχει ως αποτέλεσμα ένας χαμένος πόλεμος.
Όταν η χώρα χάσει ένα στρατιωτικό πόλεμο, όλα συμβαίνουν χωρίς τη συμφωνία του πληθυσμού, δημιουργούνται ομάδες αντίστασης, και γίνονται προσπάθεις ανάκτησης ελευθερίας και εθνικής κυριαρχίας. Εάν η κατάσταση αναστραφεί η χώρα ανακτά μεγάλο μέρος από όσα είχε, και αποζημιώνεται, διότι η συμπεριφορά του στρατιωτικού κατακτητή ευρίσκεται εκτός των κανόνων του διεθνούς Δικαίου
Σε ένα οικονομικό πόλεμο στη χώρα που ηττάται οι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να χρειαστεί να σκοτωθούν, τα κτίρια ερημώνουν λόγω των μαζικών χρεοκοπιών, καθώς επίσης της οικονομικής αδυναμίας του πληθυσμού, οι υποδομές καταστρέφονται σταδιακά, οι δυνάμεις κατοχής στο εσωτερικό της, λιγότερες και με πολύ χαμηλότερο κόστος, η κυβέρνηση της «αναγκάζεται» να λειτουργεί ενδοτικά, λεηλατείται η ιδιωτική και η δημόσια περιουσία της, φορολογείται, βασανίζονται οικονομικά οι Πολίτες της, υπάρχει υπογεννητικότητα, κλιμακώνεται η μετανάστευση κοκ.
Η οικονομικά ηττημένη χώρα όμως αναγκάζεται να συμφωνεί με την κατοχή της, η υφαρπαγή και η εξαθλίωση της διενεργούνται σταδιακά (κυλιόμενη πτώχευση), ενώ όλα όσα υπογράφουν οι πολιτικοί της είναι δεσμευτικά και εντός των κανόνων του διεθνούς δικαίου – οπότε δεν θεωρείται κατακτημένη, αλλά ότι πληρώνει δίκαια τα λάθη και τις παραλείψεις της, αφού με δική της επιλογή χρεώθηκε. Φυσικά ο δανειστής προστατεύεται από τους διεθνείς νόμους – ενώ τυπικά δεν υφαρπάζει, αλλά είτε κατάσχει ότι είναι χρεωμένο για να εξοφληθεί, είτε εξαγοράζει άλλα περιουσιακά στοιχεία του ηττημένου, ελεύθερα χρεών, στις εξευτελιστικές τιμές βέβαια που έχει ως αποτέλεσμα ένας χαμένος πόλεμος.
Λέξεις εντοπισμού:
