Έλεγχοι PCR

● Οι έλεγχοι PCR, δείχνουν μόνο την παρουσία του ιού.
● Είναι παραπλανητικοί για μέτρηση ιικού φορτίου, όπως έχουν δηλώσει ο εφευρέτης της PCR και το Κέντρο Ελέγχου Πρόληψης Ασθενειών (CDC).
● Οι εταιρείες, οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ επέβαλαν άλλη μια πανδημία (όπως της γρίπης των χοίρων 2009) που δεν υπήρχε.
● Μπορούν να αντιμετωπιστούν με τους νόμους περί απάτης.
✎ Tyler Durden - ZeroHedge

Περίληψη

Η περίληψη αναγκαστικά επικεντρώνει σε αρχές, σημαντικές δηλώσεις, στα κύρια γεγονότα και τα συμπεράσματα.

Δηλητήριο είναι η δόση μιας ουσίας, όχι η ίδια η ουσία. Το ίδιο ισχύει και για τους ιούς.
Σε όλα τα πρότυπα υγείας καθορίζονται οι μέγιστες επιτρεπόμενες δόσεις, οι οποίες εξισορροπούν τον κίνδυνο βλάβης με την χρήση.
Η μέθοδος της Αλλυσιδωτής Αντίδρασης Πολυμεράσης (PCR), πολλαπλασιάζει ταχύτατα και με εκθετικούς ρυθμούς μικροσκοπικές ποσότητες ιικού DNA.
Ο εφευρέτης της μεθόδου PCR (1983), και το κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) έχουν δηλώσει ότι το PCR εντοπίζει το γενετικό αποτύπωμα του ιού αλλά σε καμία περίπτωση δεν κάνει για ποσοτικοποίηση κρουσμάτων και θανάτων (ασθένεια).
Υπάρχει το προηγούμενο του πανικού της γρίπης των χοίρων του 2009. Σε αυτήν ο ΠΟΥ άλλαξε το κείμενο του ορισμού της πανδημίας, αφαιρώντας το κριτήριο του αριθμού ασθενών και θανάτων. Χρησιμοποιήθηκαν έλεγχοι PCR, και εμβολιάστηκαν χωρίς λόγο εκατομμύρια άνθρωποι.
Η αναπαράσταση ενός πράγματος (εικόνα, περιγραφή, κτλ.) ενώ είναι μια όψη του, δρά σαν υποκατάστατο του πράγματος. Τίποτα όμως δεν μπορεί να αναπαραστήσει πλήρως ένα πράγμα, εκτός από το ίδιο το πράγμα. .
Οι δυνατότητες εξαπάτησης με αναπαράσταση, με σκοπό το κέρδος είναι τεράστιες. Η διαφήμιση έχει αποδείξει ότι οι άνθρωποι επιλέγουν την πιο ελκυστική εκδοχή, όχι την πιο αληθινή.
Στο νομικό σύστημα η αναπαράσταση έχει κωδικοποιηθεί σαν απάτη:

με ψευδή δήλωση
με παράλειψη αποκάλυψης πληροφοριών
με κατάχρηση θέσης

Τον Φεβρουάριο του 2020, με τον πρώτο θάνατο στο Ηνωμένο Βασίλειο, κυβέρνηση (Μπ. Τζόνσον) και τύπος κήρυξαν πανδημία και έκτακτα μέτρα. Κυβέρνηση, τύπος, και το κοινό έδειχναν να είχαν ξεχάσει την γρίπη των χοίρων του 2009.
Η προσεκτική εξέταση της κρίσης μοιάζει περισσότερο με προσεκτικά ενορχηστρωμένη διαφημιστική εκστρατεία των κατασκευαστών εμβολίων. Αντίστοιχα η ερευνητική δημοσιογραφία που "ακολουθεί το χρήμα" ονομάζεται θεωρία συνωμοσίας, και οδηγεί σε απολύσεις.
Η τελευταία γραμμή άμυνας κατά ψευδών αναπαραστάσεων με σκοπό το κέρδος είναι ο νόμος.
Ο έλεγχος ιικού DNA και όχι ζωντανών ιών, χωρίς πρότυπα βαθμονόμησης των αποτελεσμάτων, με τεράστιες διαφορές στο ίδιο δείγμα, είναι σαν να ζυγίζεις την ίδια ποσότητα μήλων στην αγορά, και μια ζυγαριά να δείχνει 1 κιλό, και η διπλανή ζυγαριά να δείχνει 10 κιλά.

Το κείμενο που ακολουθεί διατηρεί την δομή του αρχικού κειμένου, και έχει συντομεύσει μερικά τμήματα, για να μειώσει την έκταση.

Η αιτία μιας ασθένειας

Η διερεύνηση της αιτίας μιας ασθένειας είναι σαν τη διερεύνηση της αιτίας ενός εγκλήματος. Όπως η ανίχνευση του DNA ενός υπόπτου σε μια σκηνή εγκλήματος δεν αποδεικνύει ότι διέπραξε το έγκλημα, έτσι και η ανίχνευση του DNA ενός ιού σε έναν ασθενή δεν αποδεικνύει ότι προκάλεσε την ασθένεια.

Ο ιός Epstein-Barr (EBV), οδηγεί στον θάνατο το 43% των ανθρώπων που μολύνει σε 5 μήνες έως 12 χρόνια. Ο ιός αυτός όμως έχει ανιχνευθεί ότι υπάρχει στο 95% του ενήλικου πληθυσμού.

Πως ανιχνεύονται οι ιοί

Μέχρι τώρα το χρυσό πρότυπο για την ανίχνευση ιών ήταν η καλλιέργειά τους σε μια καλλιέργεια ζωντανών κυττάρων και η καταμέτρηση των κατεστραμμένων κυττάρων με τη χρήση μικροσκοπίου.
Χρειάζονταν πολύς χρόνος, εξειδικευμένοι τεχνικοί, και μετρούν μόνο τους ζωντανούς ιούς, όχι αυτούς που πεθαίνουν στην διαδικασία.

Το 1983 εφευρέθηκε η μέθοδος PCR (Polymerase Chain Reaction). Η μέθοδος αυτή πολλαπλασιάζει ταχύτατα μικροσκοπικές ποσότητες ιικού DNA με εκθετικό ρυθμό σε μια σειρά κύκλων θέρμανσης και ψύξης που μπορούν να αυτοματοποιηθούν και να ολοκληρωθούν σε λιγότερο από μία ώρα.

Ένας μεγενθυντικός φακός, μπορεί να βρεί μια βελόνα στ' άχυρα, αλλά μπορεί να εμφανίσει και ένα μικρό σωρό χώμα σαν βουνό.

Ο εφευρέτης της PCR Κάρι Μάλις με Νόμπελ Χημείας το 1993, αντιτάχθηκε σθεναρά στη χρήση της PCR για τη διάγνωση ασθενειών.

Η δόση κάνει το δηλητήριο

Οτιδήποτε μπορεί να είναι θανατηφόρο σε αρκετά υψηλές δόσεις, ακόμη και το οξυγόνο και το νερό. Από την εποχή του Παράκελσου τον 16ο αιώνα, η επιστήμη γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν δηλητήρια, αλλά μόνο δηλητηριώδεις συγκεντρώσεις:

Όλα τα πράγματα είναι δηλητήριο, και τίποτα δεν είναι χωρίς δηλητήριο- μόνο η δόση κάνει το δηλητήριο.
(Παράκελσος, τρίτη άμυνα, 1538).

Αυτή η βασική αρχή εκφράζεται στο γνωμικό “dosis sola facit venenum” – η δόση και μόνο κάνει το δηλητήριο – και αποτελεί τη βάση για όλα τα πρότυπα δημόσιας υγείας που καθορίζουν τις μέγιστες επιτρεπόμενες δόσεις (MPD) για όλους τους γνωστούς κινδύνους για την υγεία, από χημικές ουσίες και ακτινοβολία έως βακτήρια, ιούς και ακόμη και θόρυβο.

Πρότυπα δημόσιας υγείας, επιστήμη και νόμος

Η τοξικολογία και το Δίκαιο είναι και τα δύο πολύ εξειδικευμένα θέματα με τη δική τους πολύ εξειδικευμένη και περίπλοκη γλώσσα. Οι βασικές αρχές όμως είναι απλές.

Η δόση είναι αυτή που προκαλεί τη μεγαλύτερη ανησυχία, όχι το δηλητήριο.
Αν τα Πρότυπα Δημόσιας Υγείας ρυθμίζονται από το δίκαιο τότε ο νόμος πρέπει να είναι αρκετά απλός ώστε να μπορεί να τον κατανοήσει ένα σώμα ενόρκων από λογικά ευφυείς λαϊκούς ανθρώπους.

Η βλάβη που προκαλείται από μια τοξίνη αυξάνεται με τη δόση. Το επίπεδο της βλάβης όμως εξαρτάται και από την ευαισθησία του ατόμου και τον τρόπο με τον οποίο παρέχεται η τοξίνη.

Οι Μέγιστες Επιτρεπόμενες Δόσεις πρέπει να εξισορροπούν το όφελος από την αύξηση της ασφάλειας και το κόστος της. Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη εκτός από την τεχνολογία (PEST).

Πάρτε για παράδειγμα τον θόρυβο. Ο μικρότερος ψίθυρος μπορεί να είναι ενοχλητικός και επιβλαβής για ορισμένους ανθρώπους, ενώ η πιο δυνατή μουσική μπορεί να είναι θρεπτική και υγιεινή για άλλους. Αν η Μέγιστη Επιτρεπόμενη Δόση είχε οριστεί σε ένα επίπεδο που θα προστάτευε τους πιο ευαίσθητους από κάθε κίνδυνο βλάβης, η ζωή θα ήταν αδύνατη για όλους τους άλλους.

Οι μέγιστες επιτρεπόμενες δόσεις πρέπει να εξισορροπούν σε μια κλίμακα όπου:

στο ένα άκρο θα περιορίζεται η έκθεση στο επίπεδο της μη παρατηρήσιμης επίδρασης (NOEL),
στο άλλο άκρο στο επίπεδο που θα σκότωνε το 50% του πληθυσμού (LD50)

Τα βακτήρια και οι ιοί διαφέρουν από άλλες τοξίνες, αλλά η αρχή είναι η ίδια.
Επειδή πολλαπλασιάζονται και αυξάνουν τη δόση τους με το χρόνο, οι μέγιστες επιτρεπόμενες δόσεις πρέπει να βασίζονται στην ελάχιστη δόση που είναι πιθανό να ξεκινήσει μια μόλυνση, γνωστή ως Ελάχιστη Μολυσματική Δόση (MID).

Με αυτήν την λογική, τίθενται τα πρότυπα των τροφίμων της ΕΕ και των ΗΠΑ.

Εάν οι μέγιστες επιτρεπόμενες δόσεις βασίζονταν αποκλειστικά στην ανίχνευση ενός βακτηρίου ή ιού και όχι στη δόση, η βιομηχανία τροφίμων θα έπαυε να υπάρχει.

Προστασία των ευάλωτων

Ο γενικός κανόνας για τον καθορισμό των μέγιστων επιτρεπόμενων δόσεων ήταν παλαιότερα το 10% του MID για τα βακτήρια και τους ιούς και το 10% του LD50 για άλλες τοξίνες.
Αυτό διαφοροποιήθηκε σταδιακά για τις ακτινοβολίες και την πυρηνική ενέργεια.

Η ευαισθησία κάθε ατόμου σε οποιονδήποτε κίνδυνο για την υγεία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να φάνε σουσάμι και να επιβιώσουν από τσιμπήματα μελισσών χωρίς να καλέσουν ασθενοφόρο, για άλλους μπορεί να αποβούν μοιραία. Στις ΗΠΑ οι μέλισσες και οι σφήκες σκοτώνουν κατά μέσο όρο περισσότερους από 60 ανθρώπους κάθε χρόνο και οι τροφικές αλλεργίες προκαλούν κατά μέσο όρο 30.000 νοσηλείες και 150 θανάτους.
Εάν τα πρότυπα δημόσιας υγείας βασίζονταν αποκλειστικά στην ανίχνευση μιας τοξίνης και όχι στη δόση, όλες οι μέλισσες θα εξολοθρεύονταν και όλη η παραγωγή τροφίμων θα έκλεινε.

Οι τροφικές αλλεργίες δημιούργησαν νομικό προηγούμενο. Όταν ελάχιστα ίχνη από κάτι μπορεί να είναι επιβλαβή για ορισμένους ανθρώπους, ο νόμος απαιτεί τα προϊόντα να φέρουν σαφή προειδοποίηση, ώστε να μπορούν οι ευάλωτοι να προστατεύσουν την υγεία τους.
Δεν απαιτεί όλοι οι άλλοι να πληρώσουν το τίμημα, όποιο κι αν είναι το κόστος, μειώνοντας τις μέγιστες επιτρεπόμενες δόσεις σε σημείο που να μην υπάρχει κανένα παρατηρήσιμο αποτέλεσμα.

Ελάχιστες Μολυσματικές Δόσεις (MID) έχουν ήδη καθοριστεί για πολλούς από τους σημαντικότερους αναπνευστικούς και εντερικούς ιούς, συμπεριλαμβανομένων στελεχών του κοροναϊού. Παρόλο που ο SARS-CoV-2 είναι μια νέα παραλλαγή του κοροναϊού, η MID έχει ήδη εκτιμηθεί σε περίπου 100 σωματίδια

Είναι οι αριθμοί PCR επιστημονικοί;

Όπως παρατήρησε ο φιλόσοφος της επιστήμης Karl Popper: “τα μη επαναλήψιμα μεμονωμένα περιστατικά δεν έχουν καμία σημασία για την επιστήμη”.

Για να είναι αναπαραγώγιμα, τα αποτελέσματα μιας δοκιμής θα πρέπει να συγκρίνονται εντός μικρού περιθωρίου σφάλματος με τα αποτελέσματα άλλων δοκιμών. Για να καταστεί αυτό δυνατό, όλα τα όργανα μέτρησης βαθμονομούνται με βάση διεθνή πρότυπα. Αν δεν είναι, οι μετρήσεις τους μπορεί να φαίνονται σημαντικές, αλλά δεν έχουν καμία σημασία για την επιστήμη.

Οι εξετάσεις PCR μεγεθύνουν εκθετικά τον αριθμό των σωματιδίων DNA-στόχου σε ένα επίχρισμα μέχρι να γίνουν ορατά. Όπως ένας ισχυρός φακός ζουμ, όσο μεγαλύτερη είναι η μεγέθυνση που απαιτείται για να δούμε κάτι, τόσο μικρότερο είναι στην πραγματικότητα.

Η μεγέθυνση στην PCR μετράται με τον αριθμό των κύκλων που απαιτούνται για να γίνει ορατό το DNA. Αυτό είναι γνωστό σαν Κατώφλι Κύκλων (Cycle Threshold - Ct), ή Ποσοτικοποίηση Κύκλων (Quantification Cycle - Cq). Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των κύκλων τόσο μικρότερη είναι η ποσότητα του DNA στο δείγμα.
Πρέπει να συγκρίνονται με πρότυπες δόσεις. Αλλιώς μπορούν εύκολα να εκτοξευθούν και να φανούν πιο σημαντικοί από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Πάρτε για παράδειγμα μια διαφήμιση για ένα αυτοκίνητο. Με το σωστό φως, τη σωστή γωνία και τη σωστή μεγέθυνση, ένα μοντέλο σε κλίμακα μπορεί να μοιάζει με το πραγματικό. Ένα νόμισμα που στέκεται δίπλα στο αυτοκινητάκι αποδεικνύει ότι δεν είναι αληθινό αυτοκίνητο αλλά ένα μοντέλο. Όπως ένα παπούτσι δίπλα σε ένα σωρό από χώμα δείχνει ότι ο σωρός με το χώμα δεν είναι βουνό.

Μπορούμε να εκτιμήσουμε το πραγματικό μέγεθος των πραγμάτων μόνο αν έχουμε κάτι για να τα μετρήσουμε.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι επί του παρόντος δεν υπάρχει τυποποιημένο μέτρο του ιικού φορτίου σε κλινικά δείγματα”.

Είναι λοιπόν ανησυχητικό να ανακαλύπτεις:

ότι δεν υπάρχουν διεθνή πρότυπα για τις δοκιμές PCR
ότι τα αποτελέσματα μπορεί να διαφέρουν έως και ένα εκατομμύριο φορές, όχι μόνο από χώρα σε χώρα, αλλά και από δοκιμή σε δοκιμή.
ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι αρχές δημόσιας υγείας και οι κυβερνητικές ρυθμιστικές αρχές είτε δεν το έχουν παρατηρήσει είτε δεν ενδιαφέρονται.

Σημειώνεται ότι μέχρι τώρα δεν υπάρχει πρότυπο μέτρησης ιικού φορτίου σε κλινικά δείγματα

Μια αξιολόγηση οκτώ κλινικά σημαντικών ιικών στόχων σε 23 διαφορετικά εργαστήρια οδήγησε σε εύρος Cq άνω του 20, ενδεικτικό μιας προφανώς εκατομμυριοπλάσιας διαφοράς στο ιικό φορτίο στο ίδιο δείγμα”.

Η αποδεδειγμένη έλλειψη πιστοποιημένων προτύπων ή ακόμη και επικυρωμένων ελέγχων που να επιτρέπουν τη συσχέτιση μεταξύ των δεδομένων RT-qPCR και της κλινικής σημασίας απαιτεί επείγουσα προσοχή από τους εθνικούς οργανισμούς προτύπων και μετρολογίας, κατά προτίμηση ως παγκόσμια συντονισμένη προσπάθεια.”

Σίγουρα ο χαρακτηρισμός “χρυσό πρότυπο” δεν είναι σκόπιμος, καθώς όχι μόνο υπάρχουν πολυάριθμες διαφορετικές δοκιμασίες, πρωτόκολλα, αντιδραστήρια, όργανα και μέθοδοι ανάλυσης αποτελεσμάτων που χρησιμοποιούνται, αλλά δεν υπάρχουν επί του παρόντος πιστοποιημένα πρότυπα ποσοτικοποίησης, έλεγχοι εκχύλισης και αναστολής RNA ή τυποποιημένες διαδικασίες αναφοράς.

Ακόμη και το ίδιο το CDC (Centers for Disease Control and Prevention) παραδέχεται ότι τα αποτελέσματα των δοκιμών PCR δεν είναι αναπαραγώγιμα:

“Επειδή ο στόχος του νουκλεϊκού οξέος (το παθογόνο που μας ενδιαφέρει), η πλατφόρμα και η μορφή διαφέρουν, οι τιμές Ct από διαφορετικές δοκιμές RT-PCR δεν μπορούν να συγκριθούν“.

Για το λόγο αυτό, οι δοκιμές PCR αδειοδοτούνται βάσει των κανονισμών έκτακτης ανάγκης για την ανίχνευση του τύπου ή της “ποιότητας” ενός ιού και όχι για τη δόση ή την “ποσότητά” του.

“Από τις 5 Αυγούστου 2021, όλες οι διαγνωστικές δοκιμές RT-PCR που είχαν λάβει άδεια έκτακτης χρήσης (EUA) από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) για τη δοκιμή SARS-CoV-2 ήταν ποιοτικές δοκιμές“.

“Η τιμή Ct ερμηνεύεται ως θετική ή αρνητική, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της ποσότητας του ιού που υπάρχει σε ένα μεμονωμένο δείγμα ασθενούς”.

Το γεγονός ότι μπορούμε να ανιχνεύσουμε το “γενετικό αποτύπωμα” ενός ιού δεν αποδεικνύει ότι είναι η αιτία μιας νόσου:

“Η ανίχνευση του ιικού RNA μπορεί να μην υποδεικνύει την παρουσία μολυσματικού ιού ή ότι ο 2019-nCoV είναι ο αιτιολογικός παράγοντας για τα κλινικά συμπτώματα”.

Έτσι, ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χρήση της PCR για τον εντοπισμό του γενετικού αποτυπώματος ενός ιού Covid-19 είναι το χρυσό πρότυπο της μοριακής επιστήμης, δεν υπάρχει εξίσου αμφιβολία ότι η χρήση της ως πρότυπο για την ποσοτικοποίηση των “κρουσμάτων” και των “θανάτων” του Covid-19 είναι ... “κακώς εννοούμενη”.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Η επιδημία που δεν ήταν

Την άνοιξη του 2006 το προσωπικό του Ιατρικού Κέντρου Dartmouth-Hitchcock στο New Hampshire άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα αναπνευστικής λοίμωξης. Χρησιμοποιώντας τις τελευταίες τεχνικές PCR, βρήκαν 142 περιπτώσεις κοκκύτη. Ακύρωσαν διαδικασίες, πήραν άδειες, αντιβιοτικά, και εμβολιάστηκαν.

Οκτώ μήνες αργότερα, με τις συνήθεις εξετάσεις καλλιέργειας, δεν είχε επιβεβαιωθεί ούτε ένα κρούσμα κοκκύτη. Μάλλον ήταν κοινό κρυολόγημα!

Τον επόμενο Ιανουάριο οι New York Times δημοσίευσαν την ιστορία με τον τίτλο:
“Η πίστη στο γρήγορο τεστ οδηγεί σε επιδημία που δεν ήταν“.
Η Εταιρεία Επιδημιολόγων (δρ Trish Per) δήλωσε:

Ψευδοεπιδημίες συμβαίνουν συνέχεια
Είναι ένα πρόβλημα, το ξέρουμε ότι είναι πρόβλημα.
Η εκτίμησή μου είναι ότι αυτό που συνέβη στο Ντάρτμουθ θα γίνει πιο συχνό.

Οι New York Times ανέφεραν:

Τα τεστ PCR είναι γρήγορα και εξαιρετικά ευαίσθητα, αλλά η ίδια η ευαισθησία τους καθιστά πιθανά τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα
και όταν εξετάζονται εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι, όπως συνέβη στο Dartmouth, τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα μπορούν να κάνουν να φαίνεται ότι υπάρχει επιδημία.

Ο πανικός της γρίπης των χοίρων του 2009

Την άνοιξη του 2009 ανακαλύφθηκε μια παραλλαγή του ιού της γρίπης παρόμοια με τον ιό της γρίπης των πτηνών Η1Ν1, την οποία ονόμασαν Η1Ν1/09, που σύντομα θα γινόταν γνωστή ως “γρίπη των χοίρων“.

Στις 28 Απριλίου 2009 μια εταιρεία βιοτεχνολογίας στο Κολοράντο ανακοίνωσε ότι είχε αναπτύξει το MChip, μια έκδοση του FluChip, η οποία επέτρεπε τις δοκιμές PCR να διακρίνουν τον ιό της γρίπης των χοίρων H1N1/09 από άλλους τύπους γρίπης.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) για την ετοιμότητα για πανδημία είχε τη δήλωση:

Μια πανδημία γρίπης συμβαίνει όταν εμφανίζεται ένας νέος ιός γρίπης έναντι του οποίου ο ανθρώπινος πληθυσμός δεν έχει ανοσία, με αποτέλεσμα να εκδηλώνονται πολλές ταυτόχρονες επιδημίες παγκοσμίως με τεράστιο αριθμό θανάτων και ασθενειών.

Λιγότερο από μια εβδομάδα μετά την ανακοίνωση του MChip, ο ΠΟΥ αφαίρεσε τη φράση “τεράστιος αριθμός θανάτων και ασθενειών”

Μόλις τα εργαστήρια άρχισαν τις δοκιμές PCR βρήκαν παντού τον ιό H1N1/09. Τα τρία τέταρτα όλων των κρουσμάτων γρίπης βρέθηκαν θετικά για τη γρίπη των χοίρων.
Τα κεντρικά δελτία ειδήσεων άρχισαν να τη συγκρίνουν με την γτίππη του 1918, ενώ είχαν λιγότερους από 500 θανάτους συνολικά.

Στα μέσα Μαΐου συναντήθηκαν ανώτεροι εκπρόσωποι των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών με τη γενική διευθύντρια του ΠΟΥ (Μ. Τσαν), και τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ (Μπαν Κι Μουν).

Συζήτησαν τις παραδόσεις εμβολίων στις χώρες, ενω΄αρκετές είχαν ήδη παραγγείλλει εμβόλια.

11 Ιουνίου 2009, η γενική διευθύντρια του ΠΟΥ Μάργκαρετ Τσαν ανακοίνωσε:

“Με βάση τις αξιολογήσεις των στοιχείων από ειδικούς, τα επιστημονικά κριτήρια για πανδημία γρίπης έχουν εκπληρωθεί. Ο κόσμος βρίσκεται πλέον στην αρχή της πανδημίας γρίπης του 2009”.

16 Ιουλίου ο Guardian: η γρίπη των χοίρων εξαπλώνεται γρήγορα στην Αγγλία.
Ο επικεφαλής ιατρός του Ηνωμένου Βασιλείου: το 30% του πληθυσμού θα μπορούσε να μολυνθεί και 65.000 να σκοτωθούν

20 Ιουλίου μια μελέτη στο The Lancet συνέστησε το κλείσιμο σχολείων και εκκλησιών ... για να επιβραδυνθεί η επιδημία ... να περιοριστεί η πίεση στο σύστημα υγείας ... να δοθεί περισσότερος χρόνος για την παραγωγή εμβολίων.

Την ίδια ημέρα η γενική διευθύντρια του ΠΟΥ,

οι κατασκευαστές εμβολίων θα μπορούσαν να παράγουν 4,9 δισεκατομμύρια εμβόλια για πανδημία γρίπης ετησίως στην καλύτερη περίπτωση

Τέσσερις ημέρες αργότερα επίσημος εκπρόσωπος της κυβέρνησης Ομπάμα προειδοποίησε

ακόμη και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες θα μπορούσαν να πεθάνουν αν μια εκστρατεία εμβολιασμού και άλλα μέτρα δεν είναι επιτυχή

Οι προειδοποιήσεις είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εκείνη την εβδομάδα τα περιστατικά για ασθένειες που μοιάζουν με γρίπη (ILI) ήταν τα υψηλότερα από την τελευταία σοβαρή επιδημία γρίπης το 1999/2000, παρόλο που τα ποσοστά θανάτων ήταν σε χαμηλό 15ετίας.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2009 το εμβόλιο Pandemrix της GlaxoSmithKline (GSK) εγκρίθηκε εσπευσμένα από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων, ενώ την επόμενη εβδομάδα ακολούθησε το Celvapan της Baxter. Στις 19 Νοεμβρίου ο ΠΟΥ ανακοίνωσε ότι 65 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου είχαν χορηγηθεί παγκοσμίως.

Καθώς η χρονιά πλησίαζε στο τέλος της, γινόταν όλο και πιο φανερό ότι η γρίπη των χοίρων δεν ήταν ό,τι φάνταζε. Τον προηγούμενο χειμώνα (2008/2009) η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ONS) είχε αναφέρει 36.700 επιπλέον θανάτους στην Αγγλία και την Ουαλία, τον υψηλότερο από την τελευταία σοβαρή επιδημία γρίπης του 1999/2000. Παρόλο που ο χειμώνας του 2009 ήταν ο ψυχρότερος των τελευταίων 30 ετών, οι επιπλέον θάνατοι ήταν κατά 30% χαμηλότεροι από τον προηγούμενο χειμώνα. Ό,τι κι αν ήταν η γρίπη των χοίρων, δεν ήταν τόσο θανατηφόρα όσο άλλες παραλλαγές της γρίπης.

Στις 26 Ιανουαρίου του επόμενου έτους, ο Βόλφγκανγκ Βόνταργκ, γερμανός γιατρός και βουλευτής, δήλωσε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Στρασβούργο ότι οι μεγάλες παγκόσμιες φαρμακευτικές εταιρείες είχαν οργανώσει μια “εκστρατεία πανικού” για να πουλήσουν εμβόλια, ασκώντας πίεση στον ΠΟΥ να κηρύξει αυτό που αποκάλεσε “ψευδή πανδημία” σε “ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά σκάνδαλα του αιώνα”.

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εμβολιάστηκαν χωρίς λόγο

δήλωσε ο Wodarg, αυξάνοντας τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών κατά περισσότερα από 18 δισεκατομμύρια δολάρια. Μόνο οι ετήσιες πωλήσεις του Tamiflu είχαν αυξηθεί κατά 435%, σε 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ.

Μέχρι τον Απρίλιο του 2010, ήταν προφανές ότι τα περισσότερα από τα εμβόλια δεν χρειάζονταν. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε αγοράσει 229 εκατομμύρια δόσεις, από τις οποίες χρησιμοποιήθηκαν μόνο 91 εκατομμύρια δόσεις. Από το πλεόνασμα, ένα μέρος αποθηκεύτηκε χύμα, ένα μέρος στάλθηκε σε αναπτυσσόμενες χώρες και 71 εκατομμύρια δόσεις καταστράφηκαν.

Στις 12 Μαρτίου 2010 το SPIEGEL International δημοσίευσε αυτό που ονόμασε “Αναπαράσταση μιας μαζικής υστερίας” και κατέληγε με ένα ερώτημα:

“Αυτές οι οργανώσεις έχουν παίξει στοίχημα την πολύτιμη εμπιστοσύνη. Όταν έρθει η επόμενη πανδημία, ποιος θα πιστέψει τις εκτιμήσεις τους;”

Αλλά δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να βρεθεί μια απάντηση. Τον Δεκέμβριο ο Independent δημοσίευσε μια ιστορία με τίτλο “Γρίπη των χοίρων, ο φονικός ιός που στην πραγματικότητα έσωσε ζωές”.

Η τελευταία έκθεση του ONS για τους υπερβολικούς θανάτους το χειμώνα είχε δείξει ότι αντί για τους 65.000 επιπλέον θανάτους από τη γρίπη των χοίρων που προέβλεπε ο επικεφαλής ιατρός του Ηνωμένου Βασιλείου, καθηγητής Sir Liam Donaldson, οι θάνατοι το χειμώνα του 2009 ήταν στην πραγματικότητα 30% λιγότεροι από το προηγούμενο έτος.

Αντί το χαμηλό ποσοστό θανάτων να αποδεικνύει ότι η γρίπη των χοίρων ήταν μια ψεύτικη πανδημία, η εμπιστοσύνη στους οργανισμούς που είχαν “τζογάρει την πολύτιμη εμπιστοσύνη” αποκαταστάθηκε γρήγορα με την παρουσίαση της γρίπης των χοίρων ως κάτι που “έσωσε πραγματικά ζωές”, εκδιώκοντας την κοινή γρίπη.

PCR και ο νόμος

Το να παρουσιάζεις κάτι ως κάτι που δεν είναι είναι εξαπάτηση.
Το να το κάνεις με σκοπό το κέρδος είναι απάτη.
Το να το κάνεις κερδίζοντας πρώτα την εμπιστοσύνη των θυμάτων είναι ένα τέχνασμα εμπιστοσύνης ή μια απάτη.

Στην Αγγλία, την Ουαλία και τη Βόρεια Ιρλανδία η απάτη καλύπτεται από τον νόμο περί απάτης του 2006 και χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες απάτης:

με ψευδή δήλωση
με παράλειψη αποκάλυψης πληροφοριών
με κατάχρηση θέσης

Μια δήλωση είναι ψευδής εάν το πρόσωπο που την κάνει γνωρίζει ότι μπορεί να είναι αναληθής ή παραπλανητική. Αν το κάνει για διασκέδαση, πρόκειται για τέχνασμα ή φάρσα. Εάν το κάνει για να αποκομίσει κέρδος ή να εκθέσει άλλους σε κίνδυνο ζημίας, πρόκειται για “απάτη με ψευδή δήλωση”.

Αν κάποιος έχει υποχρέωση να αποκαλύψει πληροφορίες και δεν το κάνει, μπορεί να πρόκειται για αμέλεια ή απλή ανικανότητα. Αν το κάνει για να αποκομίσει κέρδος ή να εκθέσει άλλους σε κίνδυνο απώλειας, πρόκειται για “απάτη λόγω μη γνωστοποίησης πληροφοριών”.

Εάν κατέχουν θέση στην οποία αναμένεται να μην ενεργούν ενάντια στα συμφέροντα άλλων και το κάνουν για να αποκομίσουν κέρδος ή να εκθέσουν άλλους σε κίνδυνο απώλειας, πρόκειται για “απάτη λόγω κατάχρησης θέσης”.

Στην περίπτωση του Dartmouth Hitchcock στο New Hampshireδεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χρήση PCR για την αναγνώριση μιας κοινής αναπνευστικής λοίμωξης ως κοκκύτη ήταν “ψευδής παράσταση”.
Ήταν ένα ειλικρινές λάθος. Αν επεδίωκε κάποιο κέρδος, αυτό ήταν για να προστατεύσει τους άλλους από τον κίνδυνο απώλειας, όχι για να τους εκθέσει σε αυτόν. Δεν υπήρξε παράλειψη αποκάλυψης πληροφοριών και κανείς δεν έκανε κατάχρηση της θέσης του.

Στην περίπτωση της γρίπης των χοίρων τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Μέχρι το 2009 υπήρχαν ήδη πολλές προειδοποιήσεις ότι η χρήση της PCR για την ανίχνευση του γενετικού αποτυπώματος ενός βακτηρίου ή ιού μπορεί να είναι παραπλανητική. Ακόμα χειρότερα, η δυνατότητα της PCR να μεγεθύνει τα πράγματα υπέρμετρα δημιουργεί ευκαιρίες για όλους εκείνους που θα κέρδιζαν παρουσιάζοντας σαν βουνά μικρούς σψρούς από χώμα, δηλαδή σαν παγκόσμιες πανδημίες από σχετικά συνηθισμένες εποχικές επιδημίες.

Ο μέσος δημοσιογράφος, δικηγόρος, βουλευτής ή πολίτης μπορεί να συγχωρεθεί για το γεγονός ότι δεν γνώριζε τους κινδύνους της PCR, αλλά οι ειδικοί της δημόσιας υγείας δεν είχαν καμία δικαιολογία.

Η άμυνα σε αυτά είναι η πλήρης αποκάλυψη όλων των πληροφοριών, ιδίως όσον αφορά τη δυνατότητα της PCR να εντοπίζει τον λάθος ένοχο σε μια λοίμωξη και να τη μεγιστοποιεί. Το ότι το γεγονός αυτό δεν έγινε ποτέ είναι ύποπτο.

Αν υπήρξαν διώξεις για απάτη δεν δημοσιοποιήθηκαν ευρέως, και αν τέθηκαν ερωτήματα ή διδάγματα σχετικά με το ρόλο της PCR στη δημιουργία του πανικού της γρίπης των χοίρων το 2009, ξεχάστηκαν γρήγορα.

Το πρώτο προσχέδιο της ιστορίας

Η πρώτη πρόχειρη προσπάθεια αναπαράστασης των πραγμάτων στον έξω κόσμο είναι η δημοσιογραφία. Αλλά καμία αναπαράσταση δεν μπορεί να είναι 100% αληθινή.
Η “αναπαράσταση” είναι κυριολεκτικά μια αναπαράσταση κάποιου πράγματος που συμβολίζει ή “υποκαθιστά” κάτι άλλο. Τίποτα δεν μπορεί να αποτυπώσει πλήρως κάθε πτυχή ενός πράγματος εκτός από το ίδιο το πράγμα. Έτσι, η κρίση για το αν μια αναπαράσταση είναι αληθινή ή ψευδής εξαρτάται από τη δική σας οπτική γωνία. Είναι θέμα άποψης, ανοιχτό σε συζήτηση με άλλα λόγια.

Σε μια ελεύθερη και λειτουργική δημοκρατία η πρώτη γραμμή άμυνας κατά της ψευδούς αναπαράστασης είναι ένας ελεύθερος και ανεξάρτητος Τύπος. Όταν ένας ειδησεογραφικός οργανισμός μπορεί να παρουσιάσει κάτι ως ένα πράγμα, ένας ανταγωνιστικός οργανισμός μπορεί να το παρουσιάσει ως κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι ανταγωνιστικές αναπαραστάσεις δοκιμάζονται στο δικαστήριο της κοινής γνώμης και εξελίσσονται με τη διαδικασία της επιβίωσης του ισχυρότερου.

Ενώ αυτό μπορεί να ισχύει στη θεωρία, στην πράξη δεν ισχύει.
Η διαφήμιση αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι επιλέγουν τις πιο ελκυστικές αναπαραστάσεις και όχι τις πιο αληθινές.
Οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί χρηματοδοτούνται από χρηματοδότες που θέτουν τα δικά τους συμφέροντα σε προτεραιότητα, όχι το συμφέρον του κοινού. Είτε η πρόθεση είναι να εξαπατηθεί σκόπιμα το κοινό είτε απλώς να πουληθούν εφημερίδες με τη δημιουργία αντιπαράθεσης, οι δυνατότητες για ψευδείς αναπαραστάσεις είναι τεράστιες.

Δοκιμή από τα μέσα ενημέρωσης

Παρά την παραδοχή του ίδιου του CDC ότι οι εξετάσεις PCR “μπορεί να μην υποδεικνύουν την παρουσία μολυσματικού ιού”, η χρήση της για να κάνει ακριβώς αυτό στην περίπτωση του Covid έγινε δεκτή χωρίς αμφισβήτηση. Ακόμη χειρότερα, τα μέτρα που ελήφθησαν κατά της αμφισβήτησης της PCR έγιναν από την αρχή σταδιακά πιο δρακόντεια και ύπουλα.

Το καλούπι τέθηκε με την ανακοίνωση του πρώτου θανάτου στο Ηνωμένο Βασίλειο το Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020. Κάθε εφημερίδα στη Βρετανία είχε το ίδιο πρωτοσέλιδο:

“Επείγοντες νόμοι για την αντιμετώπιση του κοροναϊού επισπεύδονται μετά το πρώτο βρετανικό θάνατο που προκάλεσε η επιδημία χθες”, φώναξε η Daily Mail.

Με λιγότερα από 20 κρούσματα στο Ηνωμένο Βασίλειο και έναν “βρετανικό” θάνατο στην Ιαπωνία, τα μέσα ενημέρωσης είχαν ήδη αποφασίσει ότι δικαιολογούσε την εσπευσμένη εφαρμογή νόμων έκτακτης ανάγκης

Μετά από σχεδόν 2 εβδομάδες τρομολαγνείας στις εφημερίδες, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον το επισημοποίησε στη συνέντευξη Τύπου της Ντάουνινγκ Στριτ την Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020, όταν είπε:

Πρέπει όλοι να είμαστε ξεκάθαροι.
Πρόκειται για τη χειρότερη κρίση δημόσιας υγείας εδώ και μια γενιά.
Κάποιοι τη συγκρίνουν με την εποχική γρίπη, δυστυχώς αυτό δεν είναι σωστό.
Λόγω της έλλειψης ανοσίας αυτή η ασθένεια είναι πιο επικίνδυνη και θα εξαπλωθεί περισσότερο

Κάθε δημοσιογράφος που θυμόταν τον πανικό της γρίπης των χοίρων το 2009, θα μπορούσε να ρωτήσει πώς ο πρωθυπουργός γνώριζε, μετά από μόλις 10 θανάτους, ότι επρόκειτο για τη χειρότερη κρίση δημόσιας υγείας σε μια γενιά;

Δεν είπε ότι μπορεί να είναι ή θα μπορούσε να είναι, αλλά ότι σίγουρα “είναι”.

Είχε κρυστάλλινη σφαίρα; Ή ακολουθούσε το ίδιο μοντέλο του Imperial College που είχε προβλέψει:

136.000 θανάτους από τη νόσο των τρελών αγελάδων το 2002,
200 εκατομμύρια θανάτους από τη γρίπη των πτηνών το 2005 και
65.000 θανάτους από τη γρίπη των χοίρων το 2009,

τα οποία είχαν αποδειχθεί εντελώς λανθασμένα;

Το BBC και τα άλλα μέσα έστειλαν τους επικεφαλείς πολιτικούς ανταποκριτές του σε μια συνέντευξη Τύπου για τη δημόσια υγεία και όχι τους επικεφαλείς επιστημονικούς ή υγειονομικούς ανταποκριτές τους.

Έτσι, κανένας από τους δημοσιογράφους που τους επετράπη να κάνουν ερωτήσεις δεν είχε τις απαραίτητες γνώσεις για να υποβάλει τον πρωθυπουργό και τους επικεφαλής επιστημονικούς και ιατρικούς αξιωματούχους του σε οποιοδήποτε βαθμό πραγματικού ελέγχου

Με την αύξηση του αριθμού των “κρουσμάτων” και των “θανάτων” από τον κοροναϊό που αναφέρονταν σε καθημερινή βάση και την επίσημη προειδοποίηση του Πρωθυπουργού ότι “πολλές ακόμη οικογένειες θα χάσουν αγαπημένα τους πρόσωπα πριν από την ώρα τους” να γεμίζει τα πρωτοσέλιδα το επόμενο πρωί, η αμφισβήτηση του τι πραγματικά σήμαιναν οι αριθμοί γινόταν όλο και πιο αδύνατη.

Αν ο Τύπος και το κοινό είχαν ξεχάσει τον πανικό της γρίπης των χοίρων του 2009 και όσοι συνέβαλαν στον κατευνασμό της είχαν χάσει την επιφυλακή τους, εκείνοι που είχαν σκοπό να αποκομίσουν κέρδος είχαν πάρει το μάθημά τους.

... διαφημιστική εκστρατεία;

Αν η κρίση Corona του 2020 υποβληθεί σε προσεκτική εξέταση, αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με μια προσεκτικά ενορχηστρωμένη διαφημιστική εκστρατεία για τους κατασκευαστές εμβολίων παρά με μια πραγματική πανδημία. Αλλά αυτός ο έλεγχος έχει καταστεί αδύνατος για διάφορους λόγους.

Το “Follow the money” ήταν κάποτε η επιτομή της ερευνητικής δημοσιογραφίας, που έγινε δημοφιλής στην ταινία του σκανδάλου Watergate, “All The President’s Men”, η οποία ακολούθησε το χρήμα μέχρι την κορυφή.

Τώρα το να ακολουθείς το χρήμα ονομάζεται “Θεωρία συνωμοσίας” και αποτελεί αδίκημα που μπορεί να οδηγήσει σε απόλυση στη δημοσιογραφία, αν όχι ακόμη και σε άλλα επαγγέλματα.

Η ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν πραγματικές συνωμοσίες για ψευδείς παραστάσεις με σκοπό να αποκομίσουν κέρδος ή να εκθέσουν άλλους σε κίνδυνο απώλειας, έχει πλέον ξεπεραστεί τόσο πολύ, που είναι κυριολεκτικά αδιανόητη.

Αν η PCR έχει δοκιμαστεί από τα μέσα ενημέρωσης στο δικαστήριο της κοινής γνώμης, η υπόθεση της δίωξης δαιμονοποιήθηκε και απορρίφθηκε εξαρχής και απαγορεύτηκε με νομοθεσία έκτακτης ανάγκης αμέσως μετά.

Η τελευταία καλύτερη ελπίδα

Η τελευταία γραμμή άμυνας κατά της ψευδούς αναπαράστασης τόσο στην επιστήμη όσο και στα μέσα ενημέρωσης είναι ο νόμος. Δεν είναι τυχαίο ότι η Επιστήμη και το Δίκαιο χρησιμοποιούν παρόμοιες μεθόδους και παρόμοια γλώσσα.
Τα θεμέλια της Επιστημονικής Μεθόδου τέθηκαν από τον επικεφαλής της Δικαιοσύνης, τον Λόρδο Καγκελάριο της Αγγλίας Sir Francis Bacon, στο Novum Organum, το οποίο δημοσιεύθηκε ακριβώς πριν από 400 χρόνια πέρυσι.

Και οι δύο βασίζονται σε “νόμους”, και οι δύο βασίζονται σε σκληρές φυσικές αποδείξεις ή “γεγονότα”, και οι δύο εξηγούν τα γεγονότα με όρους “θεωριών”, και οι δύο δοκιμάζουν αντικρουόμενα γεγονότα και θεωρίες σε “δίκες” και και οι δύο καταλήγουν σε ετυμηγορίες μέσω ομότιμων ενόρκων. Στην επιστήμη οι ομότιμοι επιλέγονται από τις συντακτικές επιτροπές των επιστημονικών εκδόσεων. Στο δίκαιο επιλέγονται από δικαστές.

Τόσο στο δίκαιο όσο και στην επιστήμη οι δίκες περιστρέφονται γύρω από “εμπειρικές” αποδείξεις ή “γεγονότα” – σκληρές φυσικές αποδείξεις που μπορούν να επαληθευτούν μέσω της εμπειρίας με τις πέντε αισθήσεις μας, την όραση, τον ήχο, την αφή, την όσφρηση και τη γεύση.

Αλλά τα γεγονότα από μόνα τους δεν αρκούν. Βγάζουν “νόημα” μόνο όταν επιλέγονται και οργανώνονται σε κάποιο είδος θεωρίας, αφήγησης ή ιστορίας μέσω της οποίας μπορούν να ερμηνευτούν και να εξηγηθούν.

Αλλά υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόποι για να γδάρεις μια γάτα, περισσότεροι από ένας τρόποι για να ερμηνεύσεις τα γεγονότα και περισσότερες από μια πλευρές σε κάθε ιστορία. Για να καταλήξουμε σε μια ετυμηγορία σχετικά με το ποια είναι αληθινή, οι θεωρίες πρέπει να ζυγίζονται μεταξύ τους με ορθολογικό τρόπο για να κρίνουμε τις αναλογίες του πόσο στενά ταιριάζει η κάθε ερμηνεία με τα γεγονότα.

Δίκη από το νόμο

Η ικανότητα της PCR να ανιχνεύει το γενετικό αποτύπωμα ενός ιού έχει αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας, αλλά η ικανότητά της να δίνει μια αληθινή εικόνα είτε της αιτίας, είτε της σοβαρότητας είτε του επιπολασμού μιας νόσου δεν έχει αποδειχθεί.
Το να πούμε ότι οι ένορκοι δεν έχουν ακόμη αποφανθεί θα ήταν υποτιμητικό. Οι ένορκοι δεν έχουν ακόμη συγκληθεί και η υπόθεση δεν έχει ακόμη εκδικαστεί.

Η δοκιμή σωματιδίων κοροναϊού σε ένα στυλεό δεν διαφέρει από τη δοκιμή μήλων σε μια σακούλα. Μια σακούλα με μπάλες μπιλιάρδου ξεπλυμένες με χυμό μήλου θα ήταν θετική για DNA μήλου. Η εύρεση DNA μήλου σε μια σακούλα δεν αποδεικνύει ότι περιέχει πραγματικά μήλα. Αν η δόση κάνει το δηλητήριο, τότε είναι η ποσότητα που πρέπει να ελέγξουμε, όχι μόνο το γενετικό αποτύπωμά της.

Οι παντοπώλες ελέγχουν την ποσότητα των μήλων στις σακούλες ζυγίζοντάς τα σε ζυγαριές βαθμονομημένες με πρότυπα βάρη. Αν οι ζυγαριές είναι σωστά βαθμονομημένες, η σακούλα θα πρέπει να ζυγίζει το ίδιο σε οποιαδήποτε άλλη ζυγαριά. Εάν δεν είναι έτσι, οι τοπικοί υπάλληλοι των εμπορικών προτύπων ελέγχουν τις ζυγαριές του μανάβη σε σχέση με τα τυποποιημένα βάρη και μέτρα.
Εάν οι ζυγαριές αποτύχουν στη δοκιμή, μπορεί να απαγορευτεί στον παντοπώλη η εμπορική δραστηριότητα. Εάν αποδειχθεί ότι ο παντοπώλης άφησε σκόπιμα τις ζυγαριές χωρίς βαθμονόμηση για να κερδίσει, μπορεί να διωχθεί για “ψευδή δήλωση” σύμφωνα με το άρθρο 2 του νόμου περί απάτης του 2006.

Ο έλεγχος της ποσότητας του ιικού DNA σε ένα στυλεό και όχι της ποσότητας των ζωντανών ιών είναι σαν να μετράμε τις μπάλες του μπιλιάρδου που ξεπλένονται με χυμό μήλου ως πραγματικά μήλα. Ακόμη χειρότερα, ελλείψει προτύπων για τη βαθμονόμηση των αποτελεσμάτων των δοκιμών PCR, οι δοκιμές μπορούν να δείξουν “διαφορά εκατομμύρια φορές στο ιικό φορτίο στο ίδιο δείγμα”.

Αν η ζυγαριά ενός μανάβη έδειχνε εκατομμυριοπλάσια διαφορά στο φορτίο των μήλων στην ίδια σακούλα, θα έκλεινε αμέσως. Εάν μπορεί να αποδειχθεί ότι ο μπακάλης γνώριζε ότι το βάρος που εμφανιζόταν στη ζυγαριά μπορεί να ήταν αναληθές ή παραπλανητικό και το έκανε για να κερδίσει ή να εκθέσει τους πελάτες σε ζημία, θα ήταν μια υπόθεση ανοιχτή και κλειστή, τελειωμένη και ξεσκονισμένη μέσα σε λίγα λεπτά.

Αν ο νόμος ισχύει για τη μέτρηση της ποσότητας των μήλων σε σακούλες, γιατί όχι και για τη μέτρηση του κοροναϊού σε κλινικά επιχρίσματα;

Σύμφωνα με την παραδοχή του ίδιου του CDC, στις οδηγίες χρήσης των δοκιμών PCR:

Η ανίχνευση του ιικού RNA μπορεί να μην υποδεικνύει την παρουσία μολυσματικού ιού ή ότι ο 2019-nCoV είναι ο αιτιολογικός παράγοντας των κλινικών συμπτωμάτων.

Από αυτή και μόνο τη δήλωση είναι σαφές ότι οι εξετάσεις PCR ενδέχεται να δώσουν ψευδή εικόνα που είναι αναληθής ή παραπλανητική.
Εάν εκείνοι που χρησιμοποιούν τις δοκιμές PCR για να παρουσιάσουν τον αριθμό των κρουσμάτων και των θανάτων του Covid γνωρίζουν ότι μπορεί να είναι παραπλανητικές και το κάνουν για να “κερδίσουν”, είτε χρηματικό κέρδος είτε απλώς για να προωθήσουν τη δική τους καριέρα, πρόκειται για “απάτη με ψευδή παράσταση”.

Εάν έχουν καθήκον να αποκαλύψουν πληροφορίες και δεν το κάνουν, πρόκειται για “απάτη λόγω παράλειψης γνωστοποίησης πληροφοριών”.

Και αν κατέχουν θέσεις στις οποίες αναμένεται να μην ενεργούν ενάντια στα συμφέροντα του κοινού, αλλά το κάνουν ούτως ή άλλως, πρόκειται για “απάτη λόγω κατάχρησης θέσης”.

Αν ο νόμος δεν διώκει τους υπεύθυνους για απάτη, πώς αλλιώς μπορεί να τους αποθαρρύνει από το να το κάνουν ξανά;

Όπως δήλωσε η Dr. Trish Perl μετά το περιστατικό του Dartmouth Hitchcock, “Ψευδοεπιδημίες συμβαίνουν συνεχώς. Είναι ένα πρόβλημα, το ξέρουμε ότι είναι πρόβλημα. Η εκτίμησή μου είναι ότι αυτό που συνέβη στο Dartmouth πρόκειται να γίνει πιο συχνό.” Η δυνατότητα της PCR να προκαλέσει προβλήματα θα επιδεινωθεί μέχρις ότου η εγκυρότητά της για τη διάγνωση της αιτίας και τη μέτρηση του επιπολασμού μιας νόσου δοκιμαστεί νομικά.

Ο τελευταίος λόγος για την PCR ανήκει στον εφευρέτη της, Kary Mullis:

Η μέτρηση γι’ αυτό δεν είναι καθόλου ακριβής. Δεν είναι τόσο καλή όσο η δική μας μέτρηση για πράγματα όπως τα μήλα.

Πηγές:

Λέξεις εντοπισμού: #COVID-19

Search This Blog

Αποσπάσματα