Οι στρατιωτικές βάσεις της Τουρκίας στο εξωτερικό
● Κύπρος, Κατάρ, Σομαλία, Σουδάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Αλβανία.
● Αυστριακή μελέτη το ονομάζει Μαργαριταρένιο Νήμα.
● Στόχος είναι η αύξηση της επιρροής, για αποκόμιση οφέλους.
✎ Α. Μουτζουρίδης SLpress
O Ερντογάν έχει δηλώσει ότι η Τουρκία δεν έχει βλέψεις επεκτατισμού και δράσης πέρα από τα σύνορά της.
H Άγκυρα όμως έχει δημιουργήσει στρατιωτικές βάσεις ή συντηρεί μόνιμη παρουσία τόσο στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Ο σχεδιασμός της αποδεικνύει όχι μόνο τις βλέψεις της αλλά και τη στρατηγική αντίληψη για το ζωτικό της χώρο, εντάσσοντας σε αυτόν μεγάλο κομμάτι της Ανατολικής Μεσογείου.
1. Κύπρος
Κατοχική δύναμη 30.000 στρατιωτών στη βόρεια Κύπρο.Θέλουν να δημιουργήσουν και ναυτική βάση.
2. Κατάρ
Το 2016 η Τουρκία έλαβε το πράσινο φως για τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης στο Ταρίκ μπιν Ζιγιάντ, στο Κατάρ. Αξία 39 εκατ. δολαρίων. Με προοπτική να τοποθετηθούν εκεί 3.000 Τούρκοι στρατιώτες.Το φθινόπωρο του 2019 εγκαινιάστηκε νέα τουρκική βάση στο Κατάρ. Μέχρι τον Οκτώβριο είχε δύναμη 250 στρατιώτες.
3. Σομαλία
Βάση στο Μογκαντίσου, αξίας 50 εκατ. δολαρίων, με περίπου 200 στελέχη.Χρησιμοποιείται για εκπαίδευση Σομαλών στρατιωτών.
Η στρατιωτική παρουσία στη Σομαλία έρχεται κατόπιν συμφωνιών:
- για την πώληση όπλων στους Σομαλούς και
- τη δραστηριοποίηση τουρκικών ομίλων στην εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και μετάλλων της Σομαλίας.
4. Σουδάν
Στα τέλη του 2017 το Σουδάν παραχώρησε το λιμάνι της Σουακίν στην Τουρκία για 99 χρόνια.Οι Τούρκοι θα ανακατασκεύαζαν το παλιό οθωμανικό λιμάνι και θα προωθούσαν επενδύσεις για την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής.
Η συμφωνία ωστόσο προβλέπει και στρατιωτική χρήση για την Τουρκία, γεγονός που βρίσκει αντίθετη την παρούσα κυβέρνηση του Σουδάν, και η οποία υποστηρίζεται από τους Σαουδάραβες και τα Εμιράτα.
Η Τουρκία πάντως έχει αρνηθεί ότι σκοπεύει να κατασκευάσει στρατιωτική βάση στη Σουακίν.
5. Ιράκ
Εδώ και πολλά χρόνια, η Τουρκία διατηρεί δυνάμεις στο βόρειο Ιράκ, στο πλαίσιο συμφωνίας με τη Βαγδάτη, που την επιτρέπει να επιχειρεί ενάντια στο PKK.Εκτιμάται ότι περίπου 2000 Τούρκοι στρατιώτες είναι τοποθετημένοι σε διάφορες βάσεις, όπως στο Ερμπίλ και το Ντοχούκ.
6. Συρία
Διατηρεί τα 12 παρατηρητήρια που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της τριμερούς συμφωνίας της Αστάνα.7. Λιβύη
Από τον περασμένο Δεκέμβριο η Τουρκία διαδίδει την πρόθεσή της να δημιουργήσει στρατιωτική βάση στη Λιβύη, στο πλαίσιο συμφώνου στρατιωτικής συνεργασίας με την κυβέρνηση Σαράζ της Τρίπολης.Ηη Άγκυρα έχει στείλει μη επανδρωμένα αεροσκάφη, θωρακισμένα οχήματα και στρατό, και έχει επιστρατεύσει πρώην μαχητές του ISIS.
8. Αλβανία
Ναυτικές διευκολύνσεις ή βάση.Το “Μαργαριταρένιο Νήμα” της Τουρκίας
Το 2019, το Αυστριακό Ινστιτούτο Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Ασφάλειας δημοσίευσε μια έρευνα για τις ναυτικές βάσεις της Τουρκίας στον κόσμο.Το “Μαργαριταρένιο Νήμα” της Τουρκίας, όπως τις περιέγραψε, αποτελεί την τουρκική απάντηση στο συμμαχικό τρίγωνο Αιγύπτου, Σαουδικής Αραβίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Πρόκειται για το αποτέλεσμα του στρατηγικού ναυτικού προγράμματος “MiLGEM”, ύψους 3 δισ. δολαρίων που η κυβέρνηση Ερντογάν λάνσαρε το 2011, δηλώνοντας ότι τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας «εκτείνονται από το κανάλι του Σουέζ, τις παρακείμενες θάλασσσες και φτάνουν στον Ινδικό Ωκεανό».
Όπως σημειώνει η μελέτη, η Άγκυρα επενδύει συνεχώς, οικονομικά και στρατηγικά, στην ενίσχυση του πολεμικού της ναυτικού και της ναυτικής της παρουσίας, με αποκορύφωμα το υπό ναυπήγηση “μικρό” αεροπλανοφόρο TCH Anadolu. Ακόμα και χωρίς F-35, θα αναβαθμίσει τη θαλάσσια ισχύ της Τουρκίας εις βάρος όλων των γειτόνων της, από το Αιγαίο ως την Ερυθρά Θάλασσα.
Ανεξάρτητα από τη διελκυστίνδα μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, στη μέση της οποίας βρίσκεται ο Ερντογάν, είναι βέβαιο ότι δεν “παίζει” απλώς, σε μια προσπάθεια να πετύχει καλύτερο “παζάρι” στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Είναι στρατηγικός του στόχος να χρησιμοποιεί τις ένοπλες δυνάμεις για να αυξήσει την επιρροή της Τουρκίας σε περιοχές που εν δυνάμει επηρεάζουν τις εξελίξεις σε άλλες.
Προσδοκεί οφέλη τόσο οικονομικά, για παράδειγμα διοχετεύοντας την παραγωγή της αναπτυσσόμενης πολεμικής της βιομηχανίας, όσο και διπλωματικά, διεκδικώντας την πολιτική στήριξη των κυβερνήσεων των χωρών στις οποίες δρα. Αυτό σημαίνει ουσιαστική αύξηση της κυριαρχίας και της δύναμής της να επιβάλει τα συμφέροντά της.
